Bilety - Ticket (y): listopada 2018

Nagłowice - Muzeum "Dworek Mikołaja Reja"

Nagłowice to wieś położona niedaleko Jędrzejowa w województwie świętokrzyskim. Na początku XV wieku Nagłowice zostały własnością rodziny Rejów. W aktach z 1545 roku jako dziedzica Nagłowic wskazano Mikołaja Reja uznawanego przez długi czas za "ojca literatury polskiej". Po śmierci poety majątek został odziedziczony przez jego synów, ale nie wiadomo jak długo pozostawał w rękach Rejów. W 1784 roku wieś trafia w ręce rodziny Walewskich i dzięki Antoniemu Walewskiemu powstaje tu piękny park w stylu angielskim oraz dwór. W 1969 roku w 400 rocznicę śmierci Mikołaja Reja podjęto decyzję o ulokowaniu w murach dworu Muzeum Mikołaja Reja. Na reprodukcjach prezentowane jest tutaj jego życie i dorobek, a w gablotach zobaczyć można rękopisy: "List do sąsiadów" i "Zeznanie podatkowe". Muzeum jest bardzo skromne i jego zwiedzenie zajmuje maksymalnie pół godziny. W tym samym budynku znajduje się punkt informacji turystycznej i biblioteka. Istnieje również możliwość przenocowania w pokojach gościnnych.

Łódź - Muzeum Fabryki

Łódzka "Manufaktura" to obecnie jedno z najpopularniejszych miejsc spędzania czasu wolnego przez mieszkańców miasta i cel przyjazdu wielu turystów. W przeszłości w tych zabudowaniach działały olbrzymie zakłady włókiennicze należące do Izraela Poznańskiego. Jego pałac, w którym mieści się obecnie Muzeum Miasta Łodzi, znajduje się kilka kroków od głównego placu Manufaktury. Od roku 1872 przez kolejnych 20 lat powstawało to przeogromne imperium bawełniane. O tym jak wyglądała praca i jak wyglądało życie ludzi tutaj zatrudnionych przekonać się można w niedużym "Muzeum Fabryki". Aby je odwiedzić, należy skierować swoje kroki do wieży z napisem "Cinema City" i wjechać windą na drugie piętro. Na prezentowanej w Muzeum wystawie zobaczyć można jak powstawały zakłady oraz ich historię do dnia dzisiejszego, jakie były losy rodziny właścicieli, jakie były warunki życia i pracy w tym kompleksie. Chlubą muzeum są cztery pracujące wciąż krosna z XIX wieku. Co pół godziny pracownicy muzeum objaśniają zasadę ich pracy po czym włączają je co pozwala przekonać się osobiście w jakich warunkach odbywała się praca przy tych maszynach. Uzupełnieniem dla tego wszystkiego co można zobaczyć na wystawie są filmy dokumentalne wyświetlane w dodatkowej sali kinowej Muzeum. Polecam również skorzystanie z możliwości wyjścia na taras widokowy skąd roztacza się widok na cały kompleks Manufaktury, a tablica wyjaśnia co znajdowało się dawniej w poszczególnych jego budynkach.

https://muzeumfabryki.com.pl/

Kielce - Muzeum Zabawek i Zabawy

Największe i najstarsze muzeum zabawek w Polsce znajduje się w Kielcach. Od 2006 roku przeszło 30 tysięcy zgromadzonych przez Muzeum eksponatów można oglądać w zabytkowych budynkach XIX-wiecznych hal targowych. Muzeum powstało w 1979 roku, ale najstarszy eksponat - woskowa lalka - pochodzi z XVIII wieku. Zwiedzanie rozpoczynamy od obejrzenia najstarszych zabawek, które prezentowane są w baśniowym miasteczku. Tutaj małe i duże panie zachwycą się porcelanowymi lalkami, serwisami obiadowymi i domkami dla nich, pluszowymi misiami i wózkami. Panowie w każdym wieku podziwiać mogą klocki, armię ołowianych żołnierzyków, samochody lub konie na biegunach. Tuż obok miasteczka zabawek znajduje się część multimedialna dotycząca teatrzyków cieni i zabaw kuglarskich jakie również dawniej cieszyły dzieci. Po zwiedzeniu tej części przechodzimy dalej do bardziej współczesnych zabawek i tutaj z wielkim zaskoczeniem odkryłem wiele zabawek, którymi sam w przeszłości mogłem się bawić. Poza zabawkami dużym zainteresowaniem cieszy się dział modelarski oraz dział związany z bajkami, które moje pokolenie oglądało na "Dobranockę". Latem na wewnętrznym dziedzińcu można przypomnieć sobie i opowiedzieć swoim dzieciom na czym polegały dawne gry i zabawy. Podsumowując - nie sądzę, aby zwiedzający bez względu na wiek nie znalazł tu niczego ciekawego dla siebie. Kto nie wierzy, niech przekona się sam!

http://www.muzeumzabawek.eu

Warszawa - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Jak już wielokrotnie na moim blogu wspominałem, nie jestem fanem sztuki współczesnej. Do Zamku Ujazdowskiego skierowałem swoje kroki bardziej dla samego Zamku, aniżeli dla sztuki w nim eksponowanej. Ale po kolei.
Zamek Ujazdowski jest jedną z rezydencji warszawskich w której mieszkali członkowie rodów królewskich. Tereny te oraz zabudowania gościły księżną mazowiecką Annę Radziwiłłównę, królową Bonę, przez pewien czas w rękach Lubomirskich od których ponownie powróciły w ręce króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przez cały ten czas zmieniany i przebudowywany. Stanisław August przekazał zamek miastu na cele wojskowe i od początku XIX wieku, aż do końca II wojny światowej wykorzystywany był on na szpital wojskowy. Po wojnie Zamek Ujazdowski został rozebrany aż do piwnic. W 1974 roku podjęto decyzję o odbudowaniu Zamku, a od 1985 roku przeznaczono go dla Centrum Sztuki Współczesnej.
Centrum Sztuki jest bardzo prężnie działającą instytucją organizując rocznie około 1500 wydarzeń związanych właśnie ze sztuką współczesną. Przez wszystkie lata swojej działalności zgromadziło kolekcję dzieł sztuki na którą składają się takie nazwiska jak: Magdalena Abakanowicz, Edward Dwurnik, Katarzyna Kozyra, Roman Opałka, Wojciech Prażmowski, Leon Tarasewicz oraz wiele, wiele innych. Kto zna, lubi i ceni sztukę współczesną z pewnością powinien odwiedzić to miejsce nie jednokrotnie. Bo kto szuka tu ducha dawnych czasów niestety zawiedzie się. Wszystkie wnętrza po odbudowie wyglądają tak samo i przystosowane są do celów ekspozycyjnych. O dawnych czasach przypomina tylko zewnętrzna bryła budynku.

http://u-jazdowski.pl

Memento mori

Przemierzając kilometry po Polsce, Europie i świecie mamy możliwość poznawania miejsc, kultur, ludzi. Częścią takich podróży są również odwiedziny na cmentarzach oraz miejscach ostatecznego spoczynku. Dziś bez biletu zabiorę Was, aby pochylić głowę nad szczątkami wielkich i znanych nam z kart historii postaci. Bo śmierć jest częścią życia, a zaczyna się w momencie narodzin.

Paryż. Maria Skłodowska-Curie