Szczytno - Ruiny Zamku Krzyżackiego, Wieża Ratuszowa i Muzeum Mazurskie

Najstarszym dokumentem, który wymienia Zamek Krzyżacki w Szczytnie jest dokument lokacyjny polskich bartników z 1360 roku. Początkowo była to drewniana strażnica spalona przez wojska litewskie. Dopiero po tym fakcie wzniesiono murowany Zamek. Od strony południowo-wschodniej znajdowało się Przedzamcze, a całość otoczona była murami obronnymi i fosą. Pełnił on funkcję siedziby dowódcy okręgu - prokuratora, czyli był ośrodkiem zakonnej władzy administracyjnej. Po utworzeniu w 1525 roku księstwa pruskiego Szczytno znalazło się na ważnym szlaku Królewiec - Warszawa. Oznaczało to podniesienie rangi tego miejsca, a Zamek stał się siedzibą starosty książęcego. W XVII wieku opustoszał, a 100 lat później zaczął popadać w ruinę. Ostatecznie mury Zamku rozebrano, a fosę zasypano. W 1908 roku Szczytno odwiedził Henryk Sienkiewicz, a Zamek uwiecznił na kartach "Krzyżaków" jako miejsce uwięzienia i torturowania Juranda ze Spychowa. Obecnie ruiny zostały zrewitalizowane, zabezpieczone i udostępnione do bezpłatnego zwiedzania turystom.


W latach 1936 - 1937 na miejscu dawnego Podzamcza wybudowano wg projektu architekta Kurta Fricka monumentalny ratusz. Jego wygląd miał nawiązywać do czasów średniowiecza. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów tego budynku jest Wieża, zwana "Wieżą Juranda". Każdego roku od czerwca do września każdy chętny ma możliwość pokonać ponad 100 stopni, wejść na jej szczyt i z wysokości 46 metrów obejrzeć panoramę miasta i okolicy. Dodatkowo na wchodzących czekają na poszczególnych poziomach Wieży wystawy historyczne, przyrodnicze i artystyczne. Specjalna wystawa poświęcona jest pamięci Krzysztofa Klenczona, który ze Szczytna pochodził i tutaj komponował.



Część budynku Ratusza zajmuje Muzeum Mazurskie będące jedną z placówek Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie. Powstało ono w 1945 roku przejmując niemal w całości zbiory powstałego w 1925 roku Heimatmuseum Kreis Ortelsburg (Muzeum Powiatu Szczycieńskiego). Zwiedzający mają możliwość obejrzenia ekspozycji stałej składającej się z 6 części. Są to:
- Historia Szczytna i okolic. Od pradziejów do współczesności. - Począwszy od zabytków pochodzących z neolitu, poprzez wpływy rzymskie na te tereny, średniowiecze, a następnie okres nowożytny mamy możliwość prześledzić historię tej ziemi. To tutaj także, prezentowane są ryciny z oryginalnego wydania "Krzyżaków" Henryka Sienkiewicza.
- Kultura ludowa Mazurów. - Jest to chyba najbogatsza w eksponaty część ekspozycji. Zobaczyć tu można wszelkiego rodzaju sprzęty używane przez cieśli i stolarzy, przez gospodarzy uprawiających role i hodujących zwierzęta, w rybołówstwie i w warsztacie tkackim. Uzupełnieniem są naczynia kuchenne i stołowe używane w gospodarstwie domowym.
- Ludowe kafle mazurskie. - Najliczniejsza kolekcja kafli mazurskich znajduje się w Muzeum w Olsztynie. W Szczytnie zobaczymy drugą, prawie tak samo liczną, kolekcję. Kafle wchodzące w skład kolekcji wytwarzane były w rodzinnych zakładach m.in. w Nidzicy i Pasymiu, a zdobione są motywami roślinnymi, geometrycznymi oraz scenkami rodzajowymi z tekstami w gwarze mazurskiej. Uzupełnieniem kolekcji są zrekonstruowane piece.
- Meble i tkaniny mazurskie. - Jest to bardzo cenna część ekspozycji na której zobaczyć można szafy zdobione motywami roślinnymi i figuralnymi, skrzynie posagowe, kredensy, kołyski, łóżko z baldachimem, fotele i krzesła. Ich wytwarzania zaprzestano na przełomie XIX i XX wieku, gdy łatwiej było nabyć produkcję przemysłową. Tkaniny natomiast to przykłady mazurskiego tkactwa wiejskiego, które odeszło w zapomnienie czasem już w XIX wieku. Co ciekawe - prezentowany na ekspozycji strój ludowy to współczesna rekonstrukcja, gdyż oryginalny nie zachował się.
- W mazurskiej kniei. - Wystawa przyrodnicza prezentująca świat ptaków i ssaków żyjących na terenie Mazur.
- Józef Balicki, Łowiectwo pasją życia. - Jest to prezentacja wieńców jeleni byków upolowanych przez Koło Łowieckie "Ryś".


https://szczytno.muzeum.olsztyn.pl/

Sieradz - Sieradzki Park Etnograficzny

Sieradzki Park Etnograficzny jest jednym z najmniejszych skansenów jaki miałem okazję zobaczyć. Pomysł jego utworzenia pojawił się w latach 60-tych XX wieku, ale prace związane z jego realizacją odbywały się dopiero w połowie lat 70-tych. Wówczas pojawił się pierwszy obiekt Parku - Dom Tkacza ze Zgierza. Niedługo później ze wsi Szale przeniesiono zagrodę Szczepana Muchy - rzeźbiarza ludowego, którego prace można tutaj nadal oglądać. Całość dopełnia typowa dla regionu otwarta zagroda z przełomu XIX i XX wieku. Na zagrodę tę składają się: chałupa z Sieradza, stodoła z Rudy, obórka z wozownią ze wsi Wiertelaki oraz tzw. "kumora" z Brąszewic Zabrodzia. Mimo, że miejsce wygląda skromnie to dzięki lokalizacji jest niezwykle klimatyczne i urokliwe. W pomieszczeniach zobaczyć można oryginalne wyposażenie, a dodatkowo pod wiatą prezentowane są maszyny i narzędzia rolnicze.
Sieradzki Park Etnograficzny jest jedną z placówek Muzeum Okręgowego w Sieradzu. Można go zwiedzać od maja do listopada. Na zwiedzanie należy zarezerwować około 45 minut.


https://muzeum-sieradz.com.pl/sieradzki-park-etnograficzny/

Toruń - Żywe Muzeum Piernika

W 2006 roku z inicjatywy Państwa Elżbiety i Andrzeja Olszewskich powstało w Toruniu Żywe Muzeum Piernika. Bo jak się okazuje nic tak bardzo nie kojarzy się z Toruniem jak piernik. Nawet Kopernik przegrywa w tym rankingu.
Siedzibą Muzeum stał się zabytkowy spichlerz przy ul. Rabiańskiej. Muzeum pracuje codziennie, a turyści zapraszani są pomiędzy 10:00 a 18:00 co godzinę. Odwiedziny podzielone są na dwie części. Pierwsza to przeniesienie się w średniowiecze i wcielenie w czeladnika u mistrza piernikowej piekarni. Wizytę rozpoczyna uroczyste złożenie przysięgi czeladniczej. W czasie interaktywnej zabawy poznajemy składniki pierników i mamy możliwość wypieczenia swojej pamiątki z odwiedzin. Ale czy jest to tradycyjny średniowieczny produkt, trudno orzec, gdyż tamtych receptur nie znamy. Były tak pilnie strzeżone, że najstarszy odnaleziony przepis pochodzi dopiero z 1725 roku. Druga część zwiedzania przenosi nas do manufaktury z początku XX wieku. Mamy więc możliwość porównania jak zmieniły się metody wytwarzania tych przysmaków. Oglądamy maszyny wyrabiające ciasto na pierniki, zabytkowy piec służący do ich wypieku oraz formy nadające im kształt. Za dodatkową opłatą każdy chętny ma możliwość uczestniczenia w warsztacie malowania pierników prowadzonym przez profesjonalną malarkę.
Muzeum każdego roku przyciąga ogromną liczbę zwiedzających i z każdym rokiem jest ich więcej. Pokazy w których uczestniczą zwiedzający prowadzone są w sposób niekonwencjonalny, dlatego miejsce to wielokrotnie wyróżniano i nagradzano, m.in. w 2008 i 2017 roku przez Polską Organizację Turystyczną jako "Produkt Turystyczny Roku" czy w 2012 przez National Geographic Traveler, który zaliczył to miejsce od 7 Nowych Cudów Polski. Ja osobiście opuszczałem mury tego miejsca z mieszanym uczuciem.  Nie do końca odpowiada mi taki sposób poznawania historii, być może wynika to z mojego wieku. Ale jak zapewniają właściciele Muzeum, coraz bardziej średnia wieku zwiedzających rośnie. Proponuję zatem, abyście sami wyrobili sobie zdanie i jeśli macie ochotę, podzielili się nim ze mną po odwiedzinach.



https://muzeumpiernika.pl