Kraków - Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej

Najstarszym teatrem w Polsce jest scena Teatru Narodowego w Warszawie. Drugim w kolejności jest Stary Teatr w Krakowie. Jego początki datuje się na 1781 rok, kiedy magistrat Krakowa pozwolił Mateuszowi Witkowskiemu na wystawianie sztuk komediowych. W 1798 roku teatr został przejęty przez starostę brzegowskiego Jan Kuszewskiego, a na jego siedzibę przebudował on dwie własne kamienice przy placu Szczepańskim, które aż po dziś dają schronienie aktorom. W 1865 roku na scenie po raz pierwszy wystąpiła obecna jego patronka Helena Modrzejewska. W 1893 roku teatr przeniesiono do budynku zajmowanego obecnie przez Teatr im. Słowackiego. Przy placu Szczepańskim wystawiano jedynie przedstawienia okolicznościowe. Taki stan rzeczy trwał do końca II wojny światowej, ale dopiero w 1954 roku doszło do rozłączenia działalności Teatru im. Słowackiego i Starego Teatru. W 1991 roku Teatr otrzymał status teatru narodowego. Wśród artystów pracujących na deskach tego teatru wymienić należy m.in.: Tadeusza Kantora, Jerzego Grotowskiego, Konrada Swinarskiego, Andrzeja Wajdę, Jerzego Grzegorzewskiego, Krystiana Lupę, Agnieszkę Holland, Jerzego Stuhra oraz plejadę wspaniałych aktorów, m.in.: Gustawa Holoubka, Krzysztofa Globisza, Jerzego Bińczyckiego, Mieczysławę Ćwiklińską, Annę Dymną, Jana Nowickiego, Jana Peszka, Franciszka Pieczkę, Wojciecha Pszoniaka, Annę Seniuk, Jerzego Trelę, Małgorzatę Zawadzką i wielu, wielu innych. W repertuarze Starego Teatru oprócz klasycznych dzieł zobaczyć można inscenizacje współczesnych tekstów.

 


https://stary.pl

Gołuchów - Ośrodek Kultury Leśnej

 Pomysł utworzenia muzeum zajmującego się tematyką leśnictwa pojawił się pod koniec XIX wieku. Niedługo przed wybuchem II wojny światowej powołano co prawda w Warszawie Muzeum Leśnictwa, ale rozpoczęcie okupacji przerwało tworzenie tej placówki. Po wojnie przez dłuższy czas nie podjęto tego tematu, aż do 1968 roku, kiedy postanowiono utworzyć takie muzeum w Krakowie. Pomysł nie spodobał się jednak miastu. Ostatecznie placówka znalazła swoje miejsce na terenie dawnej posiadłości Jana hr. Działyńskiego i jego małżonki Izabeli z Czartoryskich Działyńskiej w Gołuchowie. W 1976 roku powołano Ośrodek Kultury Leśnej zajmujący obecnie 200 hektarów przepięknego arboretum oraz zabudowania podworskie: Powozownię, Owczarnię, Oficynę i Dybul. Ponadto w przylegającym do parku lesie zobaczyć można pokazową zagrodę zwierząt.


Pierwszy z wymienionych obiektów to Powozownia. Budynek ten zbudowano w 1854 roku. Przeznaczony był na stajnię oraz miejsce przechowywania pojazdów służących mieszkańcom pałacu. Obecnie zwiedzający mogą zobaczyć tu ekspozycję nazwaną "Spotkanie z lasem". Przybliża ona wiedzę dotyczącą ogólnie lasu: rodzaje zadrzewień, jak las wpływa na glebę, na czym stawiamy stopy spacerując po lesie, jakie gatunki drzew nas otaczają. Szczególną częścią tej ekspozycji jest wystawa roślin i zwierząt zagrożonych wyginięciem.


Drugi obiekt to Owczarnia wybudowana w 1849 roku. Pierwotnie budynek ten przeznaczony był na cele gospodarcze. Aktualnie przeszklony korytarz łączy go z Powozownią. W budynku tym zobaczyć można wystawę "Technika leśna". Prezentowane są tu narzędzia jakimi posługiwano się dawniej oraz jakimi posługuje się obecnie podczas gospodarowania w lesie: pozyskując drewno, produkując węgiel drzewny, zbierając żywicę czy też pozyskując zioła i owoce runa leśnego. Z przykrością dodam, że w tej części znajdują się również eksponaty związane z pozyskiwaniem dziczyzny.


Kolejną częścią Ośrodka jest Dybul. Jest to fragment parku w którym w XVII wieku zamieszkiwał młynarz Dybuł. Od jego nazwiska przestrzeń ta wraz z zabudowaniami tam się znajdującymi przyjęła swoją nazwę. W budynku dawnej stajni i obory zobaczyć obecnie można wystawę "Ochrona lasu", a nieco wcześniej zwiedzić drewniany budynek z wystawą poświęconą pasiecznictwu oraz przyjrzeć się odtworzonej dawnej kancelarii leśnika.


Ostatnim budynkiem zajmowanym przez Ośrodek jest Oficyna. Pierwotnie była tu gorzelnia, przebudowana z czasem na budynek mieszkalny. Obecnie prezentowane są tu wystawy "Kulturotwórcza rola lasu" oraz " Dziej leśnictwa w Polsce". Niestety nie mogę na ich temat nic powiedzieć, bo zmęczony spacerem po przeogromnym parku do Oficyny nie dotarłem.
A wspomniane zmęczenie to tak naprawdę efekt spaceru poprzez rozległe tereny parkowe do Pokazowej Zagrody Zwierząt. Głównym mieszkańcem zagrody są oczywiście żubry. Zagroda powstała w 1977 roku i do 2014 roku na jej terenie urodziły się 92 sztuki tych zwierząt. Obok żubrów zobaczyć tu można także hodowlę konika polskiego, daniele i dziki.


Wybierając się do Gołuchowa na zwiedzanie zarezerwować należy większą część dnia zabierając wygodne obuwie. Tym bardziej, że na tym rozległym terenie znajduje się przepiękny pałac, o którym napiszę w oddzielnym poście.

http://www.okl.lasy.gov.pl

Kołobrzeg - Latarnia Morska

Historia pojawienia się światła sygnalizacyjnego dla statków w Kołobrzegu sięga 1666 roku. Zapalano je sporadycznie do celów prawidłowej nawigacji podczas wchodzenia statku do portu. W 1899 roku wybudowano wieżę o wysokości 25 metrów na której umieszczono źródło światła widoczne z odległości 8 mil morskich. W 1909 roku jako źródło światła wykorzystano gaz i jednocześnie przeniesiono je wyżej, co pozwoliło zwiększyć widoczność latarni do 12 mil morskich. W 1945 roku latarnia została wysadzona, ponieważ była zbyt dobrym punktem orientacyjnym dla polskich żołnierzy. Po wojnie została odbudowana i obecnie mierzy 26 metrów. Jej zasięg to 16 mil morskich. Na szczycie latarni znajduje się taras widokowy z którego zobaczyć można panoramę miasta oraz linię brzegową okolic Kołobrzegu.



http://www.latarnia.kolobrzeg.pl

Za możliwość prezentacji tego miejsca na moim blogu dziękuję Annie F.

Ryn - Zamek

Inicjatorem budowy Zamku w Rynie był Wielki Mistrz Krzyżacki Winrich von Kniprode. Powstała w 1376 roku twierdza miała chronić granic ziem zakonnych przed najazdami litewskimi. Jednym z pierwszych komturów w Rynie był znany z poematu Adama Mickiewicza Konrad Wallenrod, który piastował również funkcję Wielkiego Mistrza. W 1398 roku granice przesunęły się co oznaczało zmniejszenie rangi tego Zamku. W 1525 roku po hołdzie pruskim Zamek przeszedł w ręce polskie i do 1752 roku stanowił siedzibę starostów. Od 1794 roku do połowy XIX wieku zmieniał właścicieli. W 1853 roku władze pruskie zorganizowały w nim więzienie. W 1881 roku Zamek spłonął, a usunięcie zniszczeń spowodowanych przez ogień trwało 30 lat. Po II wojnie światowej w murach Zamku znajdował się dom kultury, muzeum i urząd miasta. Od 2001 roku Zamek jest własnością prywatną. Znajduje się tu Centrum Kongresowo-Wypoczynkowe "Zamek Ryn" z czterogwiazdkowym hotelem. Turyści chcący poznać historię tego miejsca mają taką możliwość podczas zwiedzania z przewodnikiem. Z przykrością jednak zdradzę, że nie jest to atrakcja przeze mnie polecana. Można co prawda zobaczyć jak Zamek był odrestaurowywany, można podziwiać przepięknie przygotowany dziedziniec (na którym obecnie mieści się elegancka restauracja), można wreszcie obejrzeć repliki średniowiecznych narzędzi tortur, ale wszystko to nie zmienia faktu, że jednak spaceruje się po hotelu.



https://www.zamekryn.pl/zamek-ryn/zwiedzanie