Łódź - Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne

Początki funkcjonowania w Łodzi Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego wywodzą się od uzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku i utworzenia w tym mieście Muzeum Miejskiego. Z uwagi na bardzo dużą różnorodność gromadzonych kolekcji zdecydowano, aby zbiory podzielić tworząc bardziej wyspecjalizowane placówki muzealne. Zbiory archeologiczne i etnograficzne trafiły do uruchomionego w dniu 1 stycznia 1931 roku Miejskiego Muzeum Etnograficznego. Muzeum to skupiło się na gromadzeniu eksponatów pochodzących z województw centralnej Polski: łódzkiego, kieleckiego, a z czasem także z województw wschodnich: lubelskiego, wołyńskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego. Z początkowych 1460 obiektów tuż przed wybuchem II wojny światowej w zasobach Muzeum znajdowało się około 14 tyś. zabytków. Po zakończeniu wojny Muzeum zostało podzielone na dwie placówki: Prehistoryczną i Etnograficzną, a na siedzibę przeznaczono obecnie zajmowany budynek dawnej szkoły przy Placu Wolności 14. Podział na dwie placówki muzealne trwał do 1955 roku.
Obecnie w Muzeum funkcjonują cztery działy:
1. Archeologiczny - zbiory obejmują zabytki pozyskane podczas badań wykopaliskowych przeprowadzanych w Polsce Środkowej i na Kujawach.
2. Etnograficzny - na zbiory tego działu składają się przedmioty ilustrujące życie tradycyjnej polskiej wsi. Można również podziwiać bardzo interesującą kolekcję strojów huculskich (z terenów dzisiejszej Ukrainy) i zbiory pozaeuropejskie z Afryki, Ameryki Południowej, Azji i Oceanii (także sztukę australijskich Aborygenów).
3. Numizmatyczny - który gromadzi monety późnośredniowieczne, nowożytne oraz pieniądze papierowe i medale. W zbiorach znajduje się jeden z najstarszych banknotów świata (Chiny II poł. XIV w.), pierwsze banknoty europejskie emitowane w Szwecji, a także komplet najstarszych banknotów polskich z czasów Insurekcji Kościuszkowskiej.
4. Zbiorów Teatralnych - najmłodszy dział Muzeum. Jest to jedyna w Polsce kolekcja lalek teatralnych, projektów scenograficznych i archiwaliów związanych z polskim teatrem lalek.
Jak podaje samo Muzeum, na koniec 2018 roku w jego zasobach znajdowało się prawie 300 tyś. eksponatów.

https://www.maie.lodz.pl

Sanok - Muzeum Budownictwa Ludowego

Skansen w Sanoku jest jednym z najbardziej znanym tego rodzaju muzeum w Europie. Powstał w 1958 roku (otwarty dla zwiedzających w 1966 roku) jako pierwsze w powojennej Polsce i największe w naszym kraju muzeum etnograficzne. Doświadczenia organizacyjne przy tworzeniu tego miejsca stały się szkołą dla powstawania innych tego rodzaju obiektów w kraju. Skansen zajmuje powierzchnię 38 ha i ze względu na swoją lokalizację skupia się na prezentacji kultury materialnej grup etnicznych z pogranicza Polski i Ukrainy. Są to: Dolinianie, Pogórzanie, Łemkowie i Bojkowie. Każda z wymienionych grup ma swój oddzielny sektor na terenie skansenu, a ustawienie budynków ma odzwierciedlać wygląd dawnej wsi. Uzupełnieniem dla wspomnianego układu ekspozycyjnego jest otwarty w 2011 roku Rynek Galicyjski. Jest to próba rekonstrukcji małego podkarpackiego miasteczka z II połowy XIX i początku XX wieku. Obecnie na zabudowę Rynku składa się 28 obiektów takich jak: karczma, poczta, apteka, remiza, piekarnia, domy żydowskie, dom nauczyciela, oraz zakłady: stolarski, fryzjerski, krawiecki czy fotograficzny. Z uwagi na tradycje górnictwa naftowego istniejącego na Podkarpaciu już od 1884 roku, na terenie Skansenu zobaczyć można również sektor poświęcony prezentacji tej tematyki. Na terenie całego Skansenu obecnie znajduje się 180 obiektów budownictwa drewnianego pochodzącego z okresu od XVII do XX wieku. Dodatkowo bardzo dużą atrakcją są bardzo licznie odbywające się na terenie Skansenu imprezy plenerowe w postaci jarmarków, festiwali muzyki folkowej, degustacji tradycyjnych potraw czy pokazów rzemieślników. 
Zwiedzanie możliwe jest przez cały rok. Niestety wejście do wnętrz budynków realizowane jest wyłącznie w towarzystwie przewodnika. I tutaj jedna ważna uwaga. Bilet wstępu na teren Skansenu nie jest tani, a tak naprawdę pozwala wyłącznie na spacer pomiędzy budynkami i wejście do wnętrz, w których utworzono wystawy stałe lub czasowe. Obiektów takich jest zaledwie kilka. Ja zdecydowałem się na zwiedzanie z przewodnikiem za co musiałem słono dopłacić. Przewodnik jest do naszej dyspozycji zaledwie półtora - dwie godziny, podczas których miałem okazję wejść do bardzo niewielu wnętrz. Ale niestety bez tego wydatku zwiedzanie tego miejsca mijałoby się dla mnie z celem.

http://skansen.mblsanok.pl