Bielsko-Biała - Zamek Książąt Sułkowskich

Najstarszym i największym zabytkiem Bielska-Białej jest wznoszący się we wschodniej części Starego Miasta Zamek Książąt Sułkowskich. Według legendy w miejscu obecnego Zamku miał pierwotnie stać drewniany gródek w którym chronili się rycerze-rozbójnicy. Kres ich działalności przyniósł książę opolski Kazimierz, który zdobył to miejsce i wzniósł tu zameczek myśliwski, a wokół niego zaczęły pojawiać się kolejne budowle Bielska. Faktem jest, że najstarsze części Zamku pochodzą z XIV wieku. W XV wieku Zamek był jedną z ważniejszych budowli na granicy między Polską i Czechami. Pod koniec XVI wieku stał się rezydencją szlachecką i magnacką. Wówczas został przebudowany w stylu renesansowym. W 1646 roku padł łupem wojsk szwedzkich i został przez nich spalony. Kolejne pożary pojawiły się jeszcze dwukrotnie. W 1752 roku Zamek trafił w ręce Aleksandra Sułkowskiego jako siedziba Księcia Bielskiego. Księstwo Bielskie istniało do 1849 roku lecz Zamek był własnością rodziny Sułkowskich aż do 1945 roku. Po II wojnie światowej Zamek został przejęty przez państwo na cele kulturalne. Jedną z instytucji, która wówczas została tu ulokowana było powstałe już w 1904 roku muzeum. Obecnie Zamek w całości przeznaczony jest na główną siedzibę Muzeum Historycznego. W salach Zamku zobaczyć można ekspozycje stałe opowiadające o dziejach tych ziem zarówno w ujęciu archeologicznym jak i etnograficznym. Nie mogło zabraknąć pamiątek po rodzinie Sułkowskich. Mamy również możliwość zapoznania się z malarstwem zarówno portretowym z XIX i pierwszej połowy XX wieku, jak i z grafiką z tego samego okresu, ale również ze sztuką współczesną.

https://muzeum.bielsko.pl/pl/strona_glowna

Warszawa - Synagoga im. Nożyków

W 1893 roku za 157 tysięcy rubli Zalman Nożyk zakupił w Warszawie parcelę przy ul. Twardej 6. W 1898 roku przystąpiono do budowy na tym terenie Synagogi. Koszt tego przedsięwzięcia wyceniono na 250 tysięcy rubli. Kwotę tę w całości zapłacili Zalman i Rywka Nożykowie. Uroczyste otwarcie bożnicy nastąpiło 12 maja 1902 roku o godzinie 19:00. Synagogę wybudowano w stylu neoromańskim z licznymi elementami bizantyjskimi i mauretańskimi. Wnętrze mogło pomieścić 600 wiernych z podziałem na płeć (dla kobiet przeznaczone były miejsca na galerii). W 1903 roku umiera Zalman, a w 1914 odchodzi Rywka. Wraz z jej śmiercią Synagoga przechodzi nieodpłatnie na własność Warszawskiej Gminy Żydowskiej. Warunkami przekazania było utrzymywanie jej z datków przekazywanych przez ofiarodawców (miejsca w Synagodze były odpłatne), pozostawienie jej pierwotnej nazwy oraz odmawianie modlitwy za jej fundatorów. Podczas II wojny światowej Synagoga została zdewastowana. W jej wnętrzu urządzono stajnie i magazyn paszy. W maju 1941 władze okupacyjne zezwoliły na jej otwarcie dla wiernych, ale trwało to tylko do lipca 1942 roku. W czasie Powstania Warszawskiego została mocno uszkodzona, ale nie zburzona. Po wojnie Synagoga cały czas pozostawała w rękach żydowskich.  Dziś jest to główna Synagoga Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w której urzęduje Naczelny Rabin Polski. W Synagodze codziennie odbywają się nabożeństwa. Można również ją zwiedzać. Niestety z uwagi na akty antysemickie polegające między innymi na próbie podpalenia Synagogi osoby zwiedzające poddawane są kontroli przed wejściem. Wstęp jest płatny, a mężczyzn obowiązuje nakrycie głowy.

http://warszawa.jewish.org.pl/pl/dla-zwiedzajacych/warszawa/synagoga-nozykow/

Podkowa Leśna - Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku

W dniu ślubu Anny z Jarosławem Iwaszkiewiczem jej ojciec Stanisław Wilhelm Lilpop podarował im w prezencie posiadłość ziemską o powierzchni 45 hektarów. Miało to miejsce w 1922 roku, a już 6 lat później w wybudowanym domu małżeństwo Iwaszkiewiczów zamieszkało. Nazwę tego miejsca - Stawisko - wymyślił Jarosław. W tym samym czasie powstawała Podkowa Leśna w granicach której miejsce to obecnie się znajduje. Początkowo na terenach przyległych do willi uprawiano sady, szparagi i zboża, ale z czasem stopniowo ograniczano te uprawy pozwalając na zarastanie posiadłości lasem. W latach 30. Stawisko stało się ważnym miejscem na kulturalnej mapie Polski. Bywali tu Lechoń, Słonimski, Szymanowski. Podczas okupacji schronienia w Stawisku doświadczyli Miłosz, Dygat, Baczyński, Schiller, Lutosławski. Było to również miejsce przechowywania Żydów. Za ten fakt małżeństwo Iwaszkiewiczów otrzymało medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Po Powstaniu Warszawskim na pewien czas zamieszkali tu Gojawiczyńska, Andrzejewski czy Waldorff. Po wojnie nadal Stawisko było miejscem otwartych drzwi dla ludzi kultury i sztuki. Z wizytą przyjeżdżała tu np. królowa Belgii Elżbieta oraz Artur Rubinstein. Ale nie tylko na gościnach przebiegało życie gospodarzy Stawiska. To tutaj Iwaszkiewicz pisał wiele ze swoich utworów m.in. "Panny z Wilka" i "Matka Joanna od Aniołów". Po śmierci małżonków w 1980 roku majątek zgodnie z ich wolą stał się własnością Skarbu Państwa, a w ich wspólnej willi powstało muzeum w którym zobaczyć można pamiątki ich codziennego życia.

http://www.stawisko.pl

Kurozwęki - Zespół pałacowy

Kurozwęki to obecnie nieduża wieś w województwie świętokrzyskim. Ale w latach 1400 - 1870 było to prywatne miasto należące po kolei do Kurozwęckich, Lanckorońskich, Sołtyków i Popielów. Około drugiej połowy XIV wieku zbudowano tu zamek drewniano-murowany, którego wygląd na przestrzeni lat zmieniał się, aby w XVIII wieku przebudować go na pałac. W 1944 roku ówczesny właściciel - Stanisław Popiel - został zmuszony do opuszczenia kraju, a jego majątek przejęło państwo. Równało się to z dewastacją pałacu i doprowadzeniem go do ruiny. W 1991 roku rodzina Popielów podjęła decyzję o odkupieniu pozostałości swojego majątku. Pozwoliło to na powolny proces przywracania świetności temu miejscu. I przyznać trzeba, że udaje się to z dużym powodzeniem. Budynek pałacu już z daleka cieszy oczy. W jego wnętrzu uruchomiono hotel i restaurację, a na otaczającym terenie parkowym zorganizowano liczne atrakcje dla turystów. Wstęp na teren parku jest płatny, ale wydatek ten rekompensuje nam czystość i piękna zieleń trawników na których można piknikować. W pałacu zwiedzić można nieduże muzeum poświęcone historii pałacu i rodzinom do których należał. Zwiedzanie odbywa się z przewodnikiem, który oprowadza również po wnętrzach pałacu. Niestety w przypadku organizowania imprez zamkniętych (śluby lub temu podobne) wstęp możliwy jest tylko do muzeum i na dziedziniec wewnętrzny pałacu. Pod pałacem znajdują się piwnice i podziemia tzw. "lochy" w których usłyszeć można historię o Popielu i zobaczyć najstarsze mury pałacu. W parku natomiast odkryć można mini zoo, plac zabaw dla dzieci oraz dwie niecodzienne atrakcje. Pierwsza z nich to labirynt na polu kukurydzy. Długość wszystkich ścieżek labiryntu wynosi prawie 4,5 km. Atrakcja dostępna jest od połowy lipca do końca września, a za zaliczenie ukrytych w labiryncie punktów śmiałkowie odbierają nagrodę. Oczywiście o ile znajdą drogę wyjścia. Druga wspomniana atrakcja to safari po wybiegu dla bizonów. Zwierzęta te hodowane są w Kurozwękach od 2000 roku i jest to jedyna hodowla tych zwierząt w Polsce. Początkowo stado liczyło 20 jałówek i 2 byki, ale powoli rozrosło się do ponad 80 zwierząt. W pałacowej restauracji oraz w browarze chętni mogą spróbować dań z mięsa tych zwierząt. Ilość atrakcji i piękno tego miejsca powoduje, że planując przyjazd do Kurozwęk liczy się trzeba z tym, że skorzystanie ze wszystkiego co oferuje zajmie cały dzień. I nie będzie to czas stracony.

 

Bilety na imprezy masowe organizowane na terenach przypałacowych:

http://www.kurozweki.com