Giżycko - Twierdza Boyen

Giżycko nazywane jest stolicą polskiego żeglarstwa. To z tego miasteczka wielu żeglarzy rozpoczyna swoje rejsy po mazurskich jeziorach. Ale w połowie XIX wieku z wojskowego punktu widzenia Giżycko poprzez swoje położenie pomiędzy dwoma dużymi jeziorami - Kisajno i Niegocin - stanowiło ważny punkt blokujący od wschodu dostęp do terenu Prus. Dostrzegł i docenił ten fakt król Fryderyk Wilhelm IV i nakazał budowę twierdzy. 4 września 1844 roku wmurowano kamień węgielny rozpoczynając prace nad realizacją królewskiego polecenia. Budowa trwała do 1855 roku. W jej wyniku powstała fortyfikacja dla 3000 żołnierzy. Powierzchnia całkowita wyniosła około 100 ha. Do fortu dostać się można było poprzez 4 bramy (do dwóch bram prowadziły drogi, a dwie z nich były bramami pomocniczymi). Całość fortyfikacji okalał mur o długości 2303 metrów. Nazwa fortyfikacji pochodzi od nazwiska jednego z inicjatorów jej budowy generała Hermana von Boyen. Jako ciekawostkę warto wspomnieć, że w twierdzy funkcjonowała stacja gołębi pocztowych. Gołębie skutecznie przenosiły stąd wiadomości do Królewca, Szczecina i Wrocławia.  Pomimo swej wielkości tak naprawdę istnienie twierdzy miało znaczenie tylko podczas I wojny światowej. W sierpniu 1914 roku żołnierze pruscy skutecznie obronili się tutaj przed rosyjskim oblężeniem. Po zakończeniu I wojny światowej uznano twierdzę za przestarzałą i przemianowaną ją na szpital wojskowy. W okresie II wojny światowej twierdza posłużyła również jako ośrodek szkoleniowy dla Abwery. Znajdowało się tu także laboratorium oceniające żywność dostarczaną do Wilczego Szańca. Niemcy pamiętając o wspomnianych wcześniej gołębiach pocztowych z twierdzy podczas II wojny światowej nakazali likwidację wszystkich tych ptaków na terenach włączanych do Rzeszy. W 1945 roku twierdza została oddana bez walki. Początkowo trafiła w ręce Wojska Polskiego lecz z czasem z uwagi na jej rozmiary została częściowo przekazana do użytku cywilnym zakładom, głównie z branży spożywczej. Takie gospodarowanie tym miejscem doprowadziło do sporej dewastacji. W 1989 roku większość dotychczasowych gospodarzy opuściła twierdzę, a w 1994 roku miasto podjęło decyzję o przekazaniu obiektu pod opiekę Towarzystwu Miłośników Twierdzy Boyen. Dzięki ich opiece miejsce to uprzątnięto i przygotowano do obsługi ruchu turystycznego. Mimo to wiele z budynków stojących na terenie twierdzy jest ruiną zagrażającą zawaleniem, więc dostęp do niektórych miejsc jest zabroniony. Aby dobrze zapoznać się z historią i przeznaczeniem tego zabytku warto wybrać się na zwiedzanie z przewodnikiem. Można również zwiedzać we własnym zakresie zgodnie z mapką dołączaną do biletu wstępu. Trasy zwiedzania na terenie twierdzy są dobrze oznaczone i wyznaczone w taki sposób, aby spacer możliwy był w wersji "soft" oraz "hard". 

http://twierdza.gizycko.pl/

Gdańsk - Muzeum II Wojny Światowej

Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku powołane zostało do życia w 2008 roku. Dla zwiedzających Muzeum otwarło drzwi swojego wspaniałego budynku w 2017 roku. I w tym miejscu należy zatrzymać się na chwilę i wspomnieć o architekturze tego miejsca. Jest to konieczne, gdyż wygląd bryły Muzeum robi ogromne wrażenie. W 2010 roku w wyniku międzynarodowego konkursu na projekt Muzeum, wybrano propozycję przedstawioną przez studio architektoniczne "Kwadrat" z Gdyni. Budynek Muzeum ma powierzchnię około 23 tyś. m2 i podzielony jest na trzy poziomy. Poziom podziemny to serce Muzeum, gdzie znajduje się wystawa główna. Zajmuje ona powierzchnię 5 tyś. m2 co pozwala na ekspozycję jednej z największych wystaw historycznych na świecie. Poziom zerowy to plac otaczający Muzeum oraz budynki przeznaczone na apartamenty. Nad całością wznosi się trzeci poziom, którym jest wieża wysoka na 40,5 m i pochylona nad całością kompleksu pod kątem 56 stopni. Na wieży znajduje się punkt widokowy z którego podziwiać można panoramę miasta.
Ale wracając do najważniejszej części Muzeum. Wystawa główna znajduje się 14 metrów pod ziemią i podzielona jest na 18 sekcji. Przechodząc pomiędzy sekcjami poznajemy trzy główne tematy jakie chce nam się przedstawić i z jakimi chce się nas zapoznać. Są to: "Droga do wojny", "Groza wojny" i "Długi cień wojny". Przechodząc z sekcji do sekcji poznajemy grozę tamtych dni w szerokim kontekście nie tylko Polski, ale całej Europy i świata. Co ważne fakty związane z II wojną światową przekazywane są również z punktu widzenia zwykłych ludzi. Aby wszystko dobrze zrozumieć i w pełni przeżyć wizytę w Muzeum warto zdecydować się na zwiedzanie z audioprzewodnikiem. W każdej sekcji zobaczyć można liczne oryginalne pamiątki wyniesione z wojennej pożogi (jest ich około 2 tyś.) uzupełnione o urządzenia multimedialne zwiększające interaktywność i atrakcyjność zwiedzania dla najmłodszych turystów. Oficjalnie, aby zapoznać się z ekspozycją należy zarezerwować sobie 2 do 3 godzin, ale ja osobiście tak bardzo zagłębiłem się w to co na wystawie można zobaczyć, że po 3 godzinach zwiedziłem zaledwie 1/3 ekspozycji. I trudno się temu dziwić, gdyż ilość faktów i eksponatów prezentowanych zwiedzającym jest ogromna. Warto tu również dodać, że Muzeum II Wojny Światowej cieszy się tak dużym zainteresowaniem turystów, że w niecałe 2 lata od otwarcia przyjęło milion turystów.
Pomimo wszelkich kontrowersji związanych z próbami upolitycznienia Muzeum oraz wprowadzanym na ekspozycji zmianom w pierwotnej jej wersji uważam, że jest to jeden z najważniejszych obecnie obiektów muzealnych w Polsce, który należy koniecznie odwiedzić.
Dla zwiedzających: Muzeum dysponuje parkingiem podziemnym na 132 samochody. Zwiedzający mogą z niego korzystać bezpłatnie przez 3 godziny. Aby skorzystać z tej ulgi przed opuszczeniem Muzeum należy udać się z kwitem parkingowym i biletem wstępu do Punktu Informacji.

Dzięki uprzejmości pracowników Muzeum mój zbiór biletów powiększył się o poniższe:

https://muzeum1939.pl/

Park Narodowy Cinque Terre (Parco Nazionale delle Cinque Terre)

Park Narodowy Cinque Terre był pierwszym parkiem narodowym we Włoszech. Powstał w Ligurii dopiero w roku 1999 dla ochrony specyficznego i delikatnego związku człowieka ze środowiskiem. Od 1997 roku znajduje się on na liście światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Park obejmuje najmniejszą we Włoszech powierzchnię chronioną. Jest to zaledwie 4300 arów. Jednocześnie na terenie chronionym znajduje się 5 miasteczek (Monterosso, Vernazza, Corniglia, Manarola i Riomaggiore) co powoduje, że w parku jest największa gęstość zaludnienia na obszarze chronionym. Przez całe wieki zlokalizowane tu miasteczka odcięte były od świata. Pod koniec XIX wieku wytyczono linię kolejową, która do dziś jest najważniejszym środkiem pozwalającym licznej rzeszy turystów na dotarcie w ten rejon. Innym sposobem na dotarcie do poszczególnych miejscowości jest rejs stateczkiem lub spacer ścieżkami (w tym tzw. Drogą Miłości). Aby swobodnie przemieszczać się po terenie Parku należy zaopatrzyć się w Cinque Terre Card lub Cinque Terre Card Treno. Pobyt w Parku jest czystą przyjemnością, a widok na poszczególne miasteczka pozostawia niezapomniane wrażenia.

http://www.parconazionale5terre.it/