Jadąc drogą z Środy Wielkopolskiej do Poznania mija się stare, drewniane wiatraki. I nic nie wskazuje, że tuż obok nich, ukryty pomiędzy drzewami stoi stary, późnobarokowy dwór szlachecki. Powstał około 1760 roku dla starosty trzebisławskiego Józefa Zabłockiego. Jest to budynek parterowy z mieszkalnym poddaszem. Front dworu skierowany jest na południe. Obecny wygląd nadano mu w 1902 roku i do naszych czasów zachował się w prawie nie zmienionym stanie. W 1966 roku postanowiono przeznaczyć budynek na siedzibę Muzeum Ziemi Średzkiej. Wchodząc do wnętrza dworu można poczuć się jak w machinie czasu przenoszącej nas w przeszłość. Pomieszczenia wyposażono w meble, przedmioty codziennego użytku i obrazy pochodzące z końca XVIII, XIX i początku XX wieku. Całość ma sprawiać wrażenie stałej obecności właścicieli dworu, stąd pozostawione tu i ówdzie drobne przedmioty mające sugerować przypadkowe ich odłożenie przez użytkownika, który na chwilę wyszedł z pomieszczenia. Wiele ze zgromadzonych w Muzeum przedmiotów pochodzi z kolekcji miejscowego działacza Franciszka Kosińskiego, który zapoczątkował ideę powstania w tym miejscu ekspozycji muzealnej. Niestety po śmierci pana Franciszka wiele przedmiotów jako spadek po nim opuściło Muzeum.
