Łódź - Nowy cmentarz żydowski

Pod koniec XIX wieku dotychczasowy cmentarz żydowski w Łodzi całkowicie wypełnił się grobami. W tej sytuacji Izrael Poznański zakupił w 1891 roku 10 hektarów ziemi na której w 1892 roku zezwolono na utworzenie nowej nekropolii. W 1898 roku otworzono największy w Polsce dom przedpogrzebowy wybudowany z inicjatywy Miny Konstadt, która przeznaczyła na ten cel 18 tyś. rubli. To tutaj odbywało się przygotowanie zwłok do pochówku. Wchodząc do pomieszczenia znajdującego się po prawej stronie zobaczyć można zachowany metalowy stół do rytualnego obmywania zwłok męskich. Kobiety do pochówku przygotowywane były po przeciwnej stronie. Przez ponad 100 lat działania cmentarza spoczęło na nim przeszło 160 tyś osób. Wiele z nich to osoby zasłużone dla rozwoju Łodzi. Ponieważ w okresie II wojny światowej cmentarz znajdował się w granicach getta jego ważną częścią jest tzw. "Pole gettowe". W tej części cmentarza pochowano około 45 tyś ofiar Holocaustu. Część z nich w masowych grobach. 
Przy głównej alei cmentarza znajdują się grobowce łódzkich przemysłowców wśród których najważniejszym i największym jest mauzoleum Izraela Poznańskiego. W mauzoleum znajdują się dwa sarkofagi: Izraela oraz jego żony Leonii. Sarkofagi wykonano z czerwonego marmuru, a nad nimi znajduje się kopuła pokryta wewnątrz szklaną mozaiką z 2 mln. różnokolorowych kawałków. Mauzoleum uznawane jest za największy żydowski grobowiec na świecie.
Cmentarz wpisany jest do rejestru zabytków, a w 2015 roku uznany został pomnikiem historii.

 http://www.jewishlodzcemetery.org/

Włocławek - Muzeum Diecezjalne

Początki Muzeum Diecezjalnego we Włocławku to rok 1870 i tworzenie kolekcji przy Włocławskim Seminarium Duchownym. Początkowo eksponaty wykorzystywano wyłącznie do celów naukowych, a możliwość zapoznania się z nimi była możliwa za zgodą kustosza. Zbiory Muzeum pochodziły z całej diecezji włocławskiej i w przeważającej większości były darami od księży. Zgromadzono tu dzieła zarówno sztuki religijnej jak i świeckiej. W okresie II wojny światowej większość eksponatów przepadła i po wojnie na długi czas Muzeum przestało istnieć. To co z niego pozostało przechowywano na strychu Seminarium. Dopiero w 1995 roku podjęto decyzję o odtworzeniu placówki, a po 10 latach od tej decyzji Muzeum otworzono dla zwiedzających. Na cele muzealne przeznaczono budynek dawnego kolegium wikariuszy katedralnych (wzniesiony w latach 1732 - 1736). Obecnie w Muzeum zobaczyć można ponad dwa tysiące eksponatów i są to: inkunabuły, szaty i naczynia liturgiczne, meble, ale również obrazy i rzeźby. Najcenniejsze obiekty umieszczono w skarbcu. Zobaczyć tu można monstrancje, kielichy gotyckie, relikwiarze oraz kopię czary włocławskiej (oryginał z X wieku prezentowany jest w Muzeum Narodowym w Krakowie) i kopię relikwiarza bł. Salomei (oryginał z XII wieku). Muzeum można zwiedzać samodzielnie, ale pracownicy placówki bardzo chętnie oprowadzą i opowiedzą o zgromadzonych zbiorach i zdecydowanie zachęcam, aby z tej możliwości skorzystać.

http://muzeum.diecezja.wloclawek.pl/

Poznań - Muzeum Archeologiczne

W połowie XIX wieku w całej Europie zapanowała moda na starożytność i archeologię. Trend ten odczuwalny był również na terenach Polski pod zaborami. W 1857 roku w Poznaniu powstało Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich w Wielkim Księstwie Poznańskim. Muzeum gromadziło przeróżne pamiątki narodowe w tym zabytki archeologiczne pozyskiwane jako dary lub w wyniku prac archeologicznych. Jednakże przez długi czas dostęp do tych zbiorów ograniczony był tylko do wąskiego grona specjalistów. Dla szerokiej publiczności Muzeum udostępniono dopiero w 1882 roku. Mniej więcej w tym samym czasie funkcjonowało Muzeum Cesarza Fryderyka, które gromadziło pamiątki archeologiczne potwierdzające niemiecki charakter ziem wielkopolskich. W okresie międzywojennym oba muzea połączono dzięki czemu powstała największa kolekcja archeologiczna w tej części Europy. Ten etap funkcjonowania Muzeum zapoczątkował przeprowadzanie wielu prac wykopaliskowych, na które nie miał wpływu fakt wybuchu II wojny światowej. Po zakończeniu działań wojennych dosyć szybko reaktywowano działalność Muzeum. W 1954 roku placówka przeniosła się do obecnie zajmowanej siedziby w Pałacu Górków. Niestety budynek w czasie wojny ucierpiał dosyć znacznie i doprowadzenie go do pełni użyteczności trwało aż do 1968 roku. W połowie lat 60-tych późniejszy dyrektor Muzeum wziął udział w badaniach archeologicznych na terenie Egiptu. Spowodowało to zainteresowanie archeologią śródziemnomorską i pojawieniem się nowych wystaw i eksponatów związanych z tym rejonem.
Wchodząc na dziedziniec Pałacu od razu rzuca nam się w oczy Obelisk Ramzesa II. Jest to jedyny obelisk faraoński w Polsce. Stanowi wieloletni depozyt berlińskiego Muzeum Egipskiego. I można powiedzieć, że w jakimś sensie zapowiada to co zobaczymy w murach Muzeum. Współpraca ze wspomnianym Muzeum Egipskim oraz z Państwowym Muzeum Sztuki Egipskiej w Monachium umożliwiło utworzenie Galerii Egipskiej, która przybliża nam życie i śmierć w starożytnym państwie faraonów. Uczestnictwo pracowników poznańskiego Muzeum w pracach badawczych w Sudanie pozwoliło na przygotowanie ekspozycji poświęconej archeologii tego kraju. Mamy również możliwość podziwiania sztuki naskalnej z Afryki Północnej. Ta wystawa to również efekt pracy badaczy zatrudnionych przez Muzeum i wysłanych na ekspedycje do Algierii, Egiptu i również Sudanu. Ale nie należy zapominać, że Poznań to kolebka Polski. Przypomina o tym wystawa "Tu powstała Polska" zabierając nas w czasy średniowiecza. A nieco wcześniejsze czasy tych terenów zobaczyć można w salach poświęconych pradziejom Wielkopolski cofając się do okresu pomiędzy początkami osadnictwa ludzi na tych terenach, aż do okresu średniowiecza.

https://www.muzarp.poznan.pl/

Szreniawa - Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego

Idea utworzenia muzeum zajmującego się stricte tematyką rolnictwa pojawiła się pod koniec lat 50-tych XX wieku. W 1963 roku zapadła decyzja, aby siedzibą powstającego Muzeum stał się majątek ziemiański Bierbaumów w Szreniawie. Majątek ten w okresie międzywojennym był własnością rodziny Glabisz, a po wojnie został upaństwowiony. W związku z podjętą decyzją o utworzeniu w tym miejscu placówki muzealnej przeprowadzono remont pałacu oraz wybudowano pierwszy pawilon wystawowy co pozwoliło w 1964 roku przyjąć pierwszych zwiedzających. W 1975 roku Muzeum otrzymało status Narodowego. Muzeum jak nazwa wskazuje skupia się na przedstawieniu historii rolnictwa na terenach historycznych i współczesnych Polski. Aby tak określoną misję wypełniać Muzeum na przestrzeni lat swojej działalności zgromadziło przeszło 20 tyś. eksponatów od czasów prehistorycznych po dziś. Tak wielkie zbiory powodują, że Muzeum w Szreniawie stało się jedynym tej rangi w Polsce i jednym z największych w Europie. Należy również zaznaczyć, że na naszym kontynencie nie ma zbyt wielu tego rodzaju muzeów. A co można zobaczyć wchodząc na dosyć rozległy teren Muzeum? Jak wcześniej wspomniałem ilość eksponatów jest ogromna. Są one pogrupowane tematycznie w poszczególnych pawilonach. I może ja skupię się na tych częściach wystawy, które mnie szczególnie zaciekawiły:
- pawilon 13 - Transport wiejski - gdzie zobaczyć można różne sposoby transportu zarówno ludzi i jak zbiorów.
- pawilon 19 - Agrolotnictwo - to część zbiorów dotycząca sprzętu latającego w służbie rolnictwa. Są tu wykorzystywane do tego celu samoloty i śmigłowce oraz osprzęt służący do wykonywania np. oprysków.
- pawilon 22 - Źródła energii w rolnictwie - w tym miejscu zgromadzono lokomobile parowe, silniki spalinowe, młockarnie a także ciągniki rolnicze.
- pawilon 23 - Obora - gdzie znajduje się żywy inwentarz. Hodowane jest tu bydło, konie, owce i kozy rodzimych ras.
Oprócz powyżej wymienionych zobaczyć również można eksponaty związane z historią rolnictwa na przestrzeni wieków, rzemiosłem wiejskim, melioracją i nawadnianiem, gleboznawstwem, paszoznawstwem, uprawą roślin i szkodnikami magazynowymi, weterynarią oraz chowem i hodowlą zwierząt oraz wiele, wiele innych równie specjalistycznych tematów. Aby nieco odpocząć w czasie oglądania ekspozycji warto udać się do ogródka zielarskiego lub na poletka demonstracyjne na których zobaczyć można rośliny tradycyjnie uprawiane na naszych polach.
Warto zaznaczyć, że Muzeum stale przeprowadza prace zmierzające do lepszego udostępniania zbiorów. Można więc trafić na czasowe wyłączenia pewnych pawilonów ze zwiedzania. Jeśli tak się Wam trafi nie przejmujcie się, gdyż tak czy inaczej na zwiedzenie tego miejsca potrzeba chyba całego dnia.

 http://muzeum-szreniawa.pl