Gdańsk - Bazylika św. Brygidy

Spacerując po Gdańsku wielokrotnie napotykamy na ślady związane z walką o wolną Polskę w różnych okresach historii. Jednym z takich miejsc jest Bazylika św. Brygidy. Jej początki sięgają połowy XIV wieku. Wówczas w okolicy kościoła św. Katarzyny powstała kaplica pokutnic pod wezwaniem św. Marii Magdaleny. W 1374 roku w drodze z Rzymu do Vadsteny zatrzymał się w Gdańsku kondukt żałobny ze szczątkami św. Brygidy Szwedzkiej. Fakt ten zapoczątkował kult św. Brygidy na Pomorzu. W związku z tym w 1392 roku na prośbę Wielkiego Mistrza Krzyżackiego do miasta przyjechała grupa sióstr co dało początek działania klasztoru Zakonu Najświętszego Zbawiciela (tzw. brygidek) w Gdańsku. Pod opieką sióstr kościół przekształcał się i piękniał. Niestety tuż po wyzwoleniu Gdańska wojska radzieckie mocno zdewastowały Bazylikę. Zawaleniu uległa część dachu i sklepienie, zniszczono wyposażenie, a pożary w 1957 i 1969 roku dopełniły zniszczenia. W takim stanie w 1970 roku kościół przekazany został diecezji gdańskiej. Proboszczem parafii został ksiądz Henryk Jankowski, który przystąpił do odbudowy trwającej do 1983 roku. Teren parafii św. Brygidy obejmował stocznie i liczne zakłady pracy. Spowodowało to, że kościół ten stał się ostoją dla ruchu "Solidarności" w latach 80-tych. To tutaj pomoc uzyskali Wałęsa, Mazowiecki, Michnik, Kuroń, Geremek i inni działacze zaangażowani w walkę z socjalistycznymi władzami.
W 2000 roku pojawił się pomysł zbudowania w prezbiterium bursztynowego ołtarza. Jego projekt stworzył prof. Stanisław Radwański i Mariusz Drapikowski. W wyniku wielu lat mozolnych prac powstało największe na świecie dzieło wykonane z bursztynu. Ołtarz ma wysokość ponad 11 metrów, a jego powierzchnia wynosi 120 metrów kwadratowych. Oznacza to, że jest trzykrotnie większy niż legendarna Bursztynowa Komnata. W centralnej części ołtarza umieszczono wizerunek Matki Boskiej - Opiekunki Ludzi Pracy. Po obu stronach obrazu znajdują się patronki Europy: św. Brygida Szwedzka i św. Elżbieta Hesselblad. Całość wprawia w zachwyt i zdumienie kunsztem wykonania i pięknem bursztynu użytego do powstania tego dzieła.
Poza wydarzeniami kościelnymi Bazylika udostępniona jest zwiedzającym. Dochód płynący z biletów wstępu przeznaczony jest na dokończenie prac związanych z Bursztynowym Ołtarzem. 

http://www.brygida.gdansk.pl/

Ojców - Jaskinia Łokietka

Jaskinia Łokietka jest jedną z 500 jaskiń na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego.Według legendy w jej wnętrzu schronił się Władysław Łokietek uciekając z Krakowa przed wojskami króla czeskiego Wacława II. Ścigający go żołnierze pominęli sprawdzenie wnętrza jaskini, gdyż w międzyczasie jej wejście zostało przesłonięte przez pajęczą sieć. Król Władysław miał spędzić w tym ukryciu około 6 tygodni.
Pierwsze wzmianki o tej jaskini pochodzą z końca XVII wieku. Nazywana była wówczas Jaskinią Królewską. Jej długość wynosi 320 metrów. Jest to jaskinia krasowa, czyli powstała poprzez wypłukiwanie skał wapiennych przez wodę. Składa się z kilku korytarzy, dwóch dużych sal (Rycerskiej i Sypialni) oraz dwóch sal małych. Największa jest Sypialnia - jej wymiary to 20 na 30 metrów. Przez cały rok we wnętrzu Jaskini utrzymuje się stała temperatura na poziomie 7-8 stopni. Niestety szata naciekowa Jaskini jest uboga i zachowała się tylko w niedostępnych miejscach. Od końca XVIII wieku jest atrakcją turystyczną. Rocznie odwiedza ją około 120 tyś osób.

http://www.ojcowskiparknarodowy.pl/main/grota_lokietka.html

Poznań - Palmiarnia

Poznańska Palmiarnia jest największym tego typu obiektem w Polsce i jednym z najstarszych w Europie. Otwierana była trzykrotnie. Po raz pierwszy w roku 1911. Palmiarnia posiadała wtedy tylko jeden budynek składający się z części centralnej i dwóch skrzydeł o łącznej powierzchni 534 m kw. W skrzydłach prezentowano kolekcję kaktusów i roślin tropikalnych. W 1922 roku Palmiarnia powiększyła się o pierwsze w Polsce akwarium publiczne. Z kolejnymi latami działalności powierzchnia użytkowa Palmiarni powiększała się. W 1929 roku w związku z Powszechną Wystawą Krajową otwarto tzw. drugą palmiarnię. Tym samym cały kompleks zajmował już siedem pawilonów o łącznej powierzchni 1694 m kw. Oprócz roślin i ryb zwiedzający mogli podziwiać różnego rodzaju owady i gady. Niestety w czasie II wojny światowej Palmiarnia została zniszczona w 90%, ale natychmiast w 1945 roku przystąpiono do odbudowy. W 1946 roku następuje drugie otwarcie Palmiarni, ale jej budynki dosyć szybko ulegają rdzewieniu i gniciu co doprowadza w 1978 roku do zamknięcia Palmiarni (bez pozbywania się i niszczenia kolekcji roślin). W 1982 roku podjęta zostaje decyzja o budowie nowej Palmiarni. W związku z przyjętym sposobem prac (wznoszenie nowych pawilonów wokół starych, a następnie demontaż obudowanych starych pawilonów) budowa trwała dziesięć lat. Jej trzecie otwarcie nastąpiło w 1992 roku. Nowa Palmiarnia ma 4600 m kw i składa się z dziesięciu pawilonów wystawowych. Obecnie zobaczyć tu można 17 tysięcy roślin z 1100 różnych gatunków, a także 170 gatunków ryb i 40 gatunków roślin wodnych. Uzupełnieniem odwiedzin w Palmiarni może być również spacer po Parku Wilsona, który otacza Palmiarnię, a pełnił dawniej funkcję Miejskiego Ogrodu Botanicznego.

https://palmiarnia.poznan.pl

Ostrów Wielkopolski - Muzeum Miasta Ostrowa Wielkopolskiego

W XIX wiecznym budynku Ratusza na rynku Ostrowa Wielkopolskiego znalazło swoją siedzibę Muzeum Miasta. Swoją działalność Muzeum rozpoczęło w 1988 roku. Zbiory gromadzone przez tę placówkę dotyczą historii i etnografii Ostrowa i powiatu, a także starych pocztówek poświęconych miastu i okolicy. W kilku niewielkich salach znajdujących się na najwyższym piętrze Ratusza zwiedzający zobaczyć może trzy stałe ekspozycje. Pierwsza z nich to wystawa poświęcona historii Ostrowa od XVIII wieku do wybuchu II wojny światowej. Dla mnie osobiście ciekawostką było prezentowane w tej części drewniane śmigło samolotowe oraz motocykl Wul-Gum. Nigdy nie kojarzyłem Ostrowa z produkcją takiego rodzaju. Druga wystawa prezentuje prace tworzących lokalnie malarzy, a także zbiór instrumentów ludowych z Wielkopolski przełomu XIX i XX wieku. Ostatnia stała ekspozycja prezentowana w Muzeum to "Kuchnia Babuni". Jest to wystawa pokazująca codzienność w latach 30-tych ubiegłego wieku. A ponieważ życie towarzyskie i rodzinne odbywało się wówczas głównie w kuchni to właśnie tutaj zabierają nas autorzy tej części wystawy. Zobaczymy więc codzienny sprzęt towarzyszący przygotowaniu posiłków lub przyjmowaniu gości, ale także nowości wchodzące wówczas do codziennego użytku w postaci np. lodówki lub płyty gazowej. Muzeum organizuje również liczne wystawy czasowe oraz spotkania z historykami i publicystami. 

https://www.mmow.pl