Poznań - Muzeum Pyry

Ziemniaki przybyły do Europy i Polski w XVI wieku. Ich ojczyzną jest dalekie Peru, gdzie zainteresowano się nimi już 10 tys. lat temu. W warunkach naturalnych występuje 200 gatunków, ale w wyniku krzyżówek i selekcji powstało ponad tysiąc odmian uprawnych tej rośliny. A jak się okazuje nie wszystko co zaliczamy do ziemniaków ma z nimi cokolwiek wspólnego. W Polsce obok typowej nazwy "Ziemniak" w zależności od regionu spotykamy nazwy gwarowe: kartofel, bulba, bulwa no i pyra. To ostatnie określenie usłyszymy oczywiście w Wielkopolsce. Region ten stał się miejscem, gdzie najszybciej zaakceptowano ziemniaki. Jak tego dokonano? A użyto podstępu pilnując pilnie upraw w dzień i pozostawiając je bez opieki na noc. Skoro coś jest tak pilnie strzeżone, to staje się szeroko pożądane. Tym sposobem poznaniacy pokochali pyry. Takie ciekawostki i wiele innych dotyczących ziemniaków faktów poznacie odwiedzając poznańskie Muzeum Pyry. W sposób bardzo przystępny i z ogromnym poczuciem humoru przedstawiona wiedza pozostaje w głowach zarówno młodszych jak i starszych turystów. A na dodatek, każdy ma możliwość przed rozpoczęciem zwiedzania przygotować swoją pyrę w odpowiadającym mu smaku, a podczas zwiedzania ziemniak jest pieczony i po zakończeniu spaceru po Muzeum, oddawany w celu jego spożycia. Dlatego zapraszam Was w to miejsce i z góry mówię: Smacznego!

https://muzeumpyry.pl/

Uzarzewo - Muzeum Przyrodniczo - Łowieckie

Majątek ziemski w Uzarzewie stanowił posag Zenobii Lipskiej, który otrzymała poślubiając Józefa Jana Kajetana Żychlińskiego. Młode małżeństwo postanowiło o budowie dla siebie pałacu w stylu neorenesansowym, która rozpoczęła się w 1860 roku, a zakończyła pięć lat później. Pałac pozostawał w rękach rodziny Żychlińskich do końca II wojny światowej. Po wojnie stał się częścią PGR-u, a od 1977 roku w Pałacu powstało Muzeum Myślistwa i Łowiectwa. W 1982 roku Muzeum włączono w struktury Narodowego Muzeum Rolnictwa w Szreniawie co spowodowało, że placówka zmieniła nieco charakter i część łowiecka uzupełniona została o część przyrodniczą. W 2004 roku kolekcja Muzeum została zasilona zbiorem wielkopolskiego przedsiębiorcy i myśliwego p. Adama Smorawińskiego. Zbiór ten powstawał przez ponad 20 lat i składają się na niego trofea egzotycznych zwierząt pozyskane na 4 kontynentach oraz kolekcja okazów 78 gatunków papug.

http://www.muzeum-szreniawa.pl/imuzeum/web/app.php/vortal/muzeum_przyrodniczo_lowieckie_w_uzarzewie/muzeum_przyrodniczo_lowieckie_w_uzarzewie.html

Dobczyce - Zamek królewski i Skansen

Legenda mówi, że jeden z wojów Mieszka I zwany Dobek, wzniósł drewnianą warownię. To od niego miejsce to nazywa się obecnie Dobczyce. W każdej legendzie jest ziarenko prawdy. Podczas badań archeologicznych rzeczywiście natrafiono na ślady dawnej palisady.  Jednak źródła pisane wspominają o Zamku dopiero w 1362 roku, kiedy Kazimierz Wielki postanowił o rozbudowie tego miejsca. W rękach królewskich Zamek pozostawał do 1585 roku. W tym okresie rezydował na nim Władysław Jagiełło, Długosz uczył tu dzieci Kazimierza Jagiellończyka, a po nieudanej wyprawie po koronę Węgier znalazł tu schronienie królewicz Kazimierz. Po przejściu w ręce rodu Lubomirskich w latach 1593-94 przebudowano Zamek w stylu renesansowym. W okresie swej świetności na Zamku znajdowało sie70 komnat i 3 wieże. W 1649 roku na okres 100 lat Zamek przeszedł w ręce rodu Jordanów. Wówczas postanowiono o odbudowie i wzmocnieniu murów. W 1702 roku w wyniku najazdu szwedzkiego Zamek popadł w ruinę, chociaż jeszcze przez 80 lat był on zamieszkany. W latach 1830-34 zaczęto go stopniowo rozbierać, a uzyskany kamień wykorzystywać do budowy kościoła i domów pod Górą Zamkową. W 1900 ruinę Zamku objęto ochroną i rozpoczęto prace archeologiczne oraz zabezpieczające. W 1960 roku za sprawą Władysława Kowalskiego - nazywanego później Kasztelanem z Dobczyc - podjęto kolejne prace archeologiczne i restauracyjne. Dzięki odbudowie części Zamku w jego salach powstało Muzeum, które prowadzone jest przez dobczycki oddział PTTK. Z dziedzińca Zamku rozpościera się piękny widok na taflę Zalewu Dobczyckiego oraz wzgórza Beskidu.

Poniżej Zamku znajduje się nieduży Skansen w skład którego wchodzi 6 budynków drewnianych z XIX wieku. Dla mnie osobiście najciekawszy z nich to dom pogrzebowy wraz z przedmiotami związanymi z tym obrzędem. Zobaczyć tu można ponad stuletni karawan, katafalk i szaty liturgiczne noszone dawniej przez księży na pogrzebach. Całość uzupełniają ludowe pieśni, które wysłuchać można z głośników ukrytych dyskretnie w budynku. Drugi ciekawy budynek to stara karczma. Według legendy na karczmę tę napadło 7 zbójów tatrzańskich z których jednego zabito, a jego ciało pochowano gdzieś w obrębie tego budynku. Ponadto w Skansenie znajduje się m.in. spichlerz, piętrowy kurnik i wozownia.

http://zamek.dobczyce.pl