Rogów - Arboretum

Na początku lipca 1919 roku Minister Rolnictwa i Dóbr Publicznych przekazał SGGW część lasów Nadleśnictwa Skierniewice. Uczelnia niedługo potem zdecydowała o pozostawieniu sobie jedynie terenów obecnego Nadleśnictwa Rogów i utworzeniu w tym miejscu hodowli doświadczalnych. Pierwsza z nich powstała w 1923 roku i była do hodowla daglezji zielonej, która rośnie do dzisiaj osiągając ponad 45 metrów wysokości. Przed II wojną światową powierzchnia Arboretum wynosiła ponad 61 ha i posadzono tu około 100 gatunków drzew obcego pochodzenia. Niestety po wojnie z powodu braku opieki nad ogrodem i dwóch bardzo mroźnych zim różnorodność roślinna spadła do 51 gatunków. W 1947 roku podjęto się prac zmierzających do odtworzenia tego miejsca w czym wydatnie pomogła współpraca z Arboretum w Kórniku, ale również współpraca z ogrodami botanicznymi z Krakowa, Warszawy, Niemodlina, Berlina, Ottawy czy Edynburga. W 1952 roku zapoczątkowano również coroczną wymianę nasion z 400 placówkami z całego świata. Dziś Arboretum w Rogowie zaliczane jest do grupy najcenniejszych i najbogatszych w gatunki roślinne tego typu ogrodów w Europie. 

https://arboretum.sggw.edu.pl

Warszawa - Muzeum Fryderyka Chopina

Warszawskie Muzeum Fryderyka Chopina znajduje się w pięknym Zamku Ostrogskich i zanim opiszę Muzeum, chciałbym w kilku słowach przybliżyć historię samego budynku.
Inicjatorem budowy w tym miejscu Zamku był książę Janusz Ostrogski. Pomimo, że udało mu się wznieść tylko piwnice i fundament to jedna z nazw tego miejsca nawiązuje do nazwiska księcia. Prawdopodobnie w 1681 roku tereny te zakupił podkanclerzy koronny Jan Krzysztof Gniński. Z jego polecenia powstał projekt Pałacu autorstwa Tylmana z Gameren, który z uwagi na niebagatelne koszty budowy, zrealizowany został tylko częściowo. Budynek w stylu klasycyzującego baroku górował nad ówczesną zabudową Powiśla mocno odznaczając się w panoramie Warszawy oglądanej od strony Wisły. W 1720 roku Pałac stał się własnością ordynatów Zamoyskich (stąd jego kolejna nazwa - Pałac Ordynacki). W kolejnych latach przechodził przez ręce kolejnych rodzin - Czapskich, Chodkiewiczów, aby ostatecznie trafić do sekretarza policji miejskiej Michała Gajewskiego. Ten zarządził dobudowanie jeszcze jednego piętra oraz oficyny przeznaczonej na koszary. W 1858 roku Pałac stał się siedzibą Warszawskiego Instytutu Muzycznego. Jednym z wykładowców funkcjonującego tu Konserwatorium był Stanisław Moniuszko, a wśród wychowanków wymienić należy m.in. Ignacego Paderewskiego. Niestety Pałac nie przetrwał wojny. W 1944 roku został doszczętnie zniszczony, a po wojnie ruiny przekazano Instytutowi im. Fryderyka Chopina. W latach 1949 - 1954 przeprowadzono odbudowę Pałacu przywracając mu wygląd zewnętrzny z końca XVII wieku (na podstawie rycin Tylmana zachowanych w bibliotece UW).
Muzeum Fryderyka Chopina utworzono w 1955 roku. W swoich zbiorach posiada ponad 7000 eksponatów związanych z kompozytorem, które zaczęto gromadzić już w 1899 roku. Są to m.in. rękopisy, listy, osobiste pamiątki po Fryderyku, obrazy, ryciny i grafiki. Muzeum udało się zebrać największą na świecie kolekcję rękopisów Chopina. W 1995 roku Muzeum zajęło pomieszczenia w Zamku Ostrogskich. Od 1999 roku część kolekcji wpisana jest na listę UNESCO Pamięć Świata. W 2010 roku w 200 rocznicę urodzin Chopina udostępniono zwiedzającym nową multimedialną ekspozycję uzupełnioną o oryginalne pamiątki po Fryderyku. Liczne pozytywne, a nawet entuzjastyczne opinie dotyczące tej ekspozycji pojawiające się zarówno w prasie jak i serwisach internetowych skłoniły mnie do zwiedzenia Muzeum. Niestety podczas mojego zwiedzania poczułem ogromne rozczarowanie. Dosyć drogi bilet wstępu pozwolił mi na przejście przez poszczególne pomieszczenia, gdzie zastałem bardzo liczne multimedia wyłączone z użytku z powodu uszkodzeń. Sytuacji nie zrekompensowały oryginalne pamiątki i rękopisy po Chopinie, gdyż ze zdziwieniem odkryłem, że jest ich stosunkowo niewiele. W większości Muzeum skupiło się na prezentacji kopii, reprintów i multimediów. Dlatego z mieszanym uczuciem odnoszę się do polecania tego miejsca jako obowiązkowego punktu odwiedzin Warszawy. Miejsce to rekomenduję fascynatom twórczości Chopina i melomanom uwielbiającym słuchać różnych interpretacji jego dzieł.

https://muzeum.nifc.pl/pl

Gdańsk - Muzeum Narodowe - Brama Zielona

Zielona Brama jest największą i najokazalszą bramą miejską Gdańska. Jej forma architektoniczna jest przykładem manieryzmu niderlandzkiego. Zbudowano ją w latach 1564-1568, a jako projektanta uznaje się mistrza Regniera z Amsterdamu, który nadzorował budowę. Wznoszono ją jako siedzibę dla reprezentacji kupiectwa i cechów rzemieślniczych wchodzących w skład władz miasta, ale ostatecznie przeznaczono na siedzibę królewską. Niestety tak się jakoś złożyło, że nigdy żaden król nie skorzystał z pomieszczeń tego miejsca. Jej elewacja zdobiona była przez niemal dwieście rzeźb i płaskorzeźb. Na drugiej kondygnacji znajdowała się największa ówcześnie sala o powierzchni 300 metrów kwadratowych do której światło docierało przez 25 dużych okien. W latach 1746-1829 w Zielonej Bramie znalazło swoją siedzibę najstarsze na ziemiach polskich towarzystwo naukowe - Towarzystwo Przyrodnicze. Od 1880 do 1939 roku w pomieszczeniach Zielonej Bramy funkcjonowało Zachodniopruskie Muzeum Prowincjonalne. W 1945 roku została spalona i częściowo zrujnowana. Po odbudowaniu do 1992 roku znajdowały się tu Pracownie Konserwacji Zabytków. Obecnie w jej wnętrzach urządzono sale wystawowe Muzeum Narodowego w Gdańsku. Zainteresowani mają okazję oglądać tu wystawy czasowe zarówno sztuki dawnej, jak również zapoznać się ze zbiorami pochodzącymi z Gdańskiej Galerii Fotografii.

http://www.mng.gda.pl

Wąchock - Opactwo Cystersów

Wąchock to nieduże miasteczko w województwie świętokrzyskim, które najczęściej kojarzone jest z dowcipami o sołtysie. Jednakże nierozłącznie z tym miasteczkiem związane jest cysterskie Opactwo, które chciałbym przybliżyć i zaproponować do zwiedzania.
W 1179 roku biskup krakowski Gedeon funduje opactwo, które staje się domem dla zakonników z francuskiego Morimond. Klasztor niszczony był przez najazdy tatarskie, ale cystersi przywracali go do dawnej świetności. W 1454 roku dzięki staraniom zakonników Wąchock uzyskał prawa miejskie. Opactwo bogaciło się dzięki gospodarczo-przemysłowej działalności jaką była hodowla, młynarstwo, tkactwo, a także górnictwo i hutnictwo. Opactwo posiadało bowiem przywilej poszukiwania kruszców w księstwie krakowskim i sandomierskim. Podczas potopu szwedzkiego klasztor utracił wiele cennych zabytków, archiwum oraz zawartość skarbca. W 1819 roku władze carskie skasowały zakon, a cystersi zmuszeni byli opuścić opactwo. Na ich powrót do Wąchocka trzeba było czekać aż do 1951 roku, a w 1964 roku ponownie miejsce to podniesiono do rangi opactwa.
Klasztor w Wąchocku jest rzadkim w Polsce przykładem architektury romańskiej. Podstawowym materiałem do budowy kościoła był piaskowiec układany pasami w kolorze szarożółtym i brunatno-czerwonym. Po raz pierwszy w Polsce zastosowano tutaj system sklepień krzyżowo-żebrowych. Obok kościoła na uwagę zasługują pomieszczenia przeznaczone dla cystersów, czyli: kapitularz, refektarz oraz fraternia. Na zwiedzających czeka również Muzeum Pamięci Walk o Niepodległość Narodu. Zobaczyć tu można eksponaty z kolekcji ks. ppłk. Walentego Ślusarczyka obrazujące najważniejsze zrywy niepodległościowe w historii naszego państwa. Szczególną częścią kolekcji jest zbiór rękopisów wśród których zobaczyć można korespondencję Jana III Sobieskiego, Stanisława Augusta Poniatowskiego, Adama Mickiewicza, Elizy Orzeszkowej, Marii Konopnickiej i wielu innych.
Ponieważ zdarza się, że opactwo nie jest oblegane przez turystów lub wiernych, z przyjemnością w samotności można przejść się po terenie opactwa i cieszyć oczy zachowanymi zabudowaniami, starając wyobrazić sobie jak dawniej wyglądało życie w takich miejscach. 

http://wachock.cystersi.pl