Legenda mówi, że jeden z wojów Mieszka I zwany Dobek, wzniósł drewnianą warownię. To od niego miejsce to nazywa się obecnie Dobczyce. W każdej legendzie jest ziarenko prawdy. Podczas badań archeologicznych rzeczywiście natrafiono na ślady dawnej palisady. Jednak źródła pisane wspominają o Zamku dopiero w 1362 roku, kiedy Kazimierz Wielki postanowił o rozbudowie tego miejsca. W rękach królewskich Zamek pozostawał do 1585 roku. W tym okresie rezydował na nim Władysław Jagiełło, Długosz uczył tu dzieci Kazimierza Jagiellończyka, a po nieudanej wyprawie po koronę Węgier znalazł tu schronienie królewicz Kazimierz. Po przejściu w ręce rodu Lubomirskich w latach 1593-94 przebudowano Zamek w stylu renesansowym. W okresie swej świetności na Zamku znajdowało sie70 komnat i 3 wieże. W 1649 roku na okres 100 lat Zamek przeszedł w ręce rodu Jordanów. Wówczas postanowiono o odbudowie i wzmocnieniu murów. W 1702 roku w wyniku najazdu szwedzkiego Zamek popadł w ruinę, chociaż jeszcze przez 80 lat był on zamieszkany. W latach 1830-34 zaczęto go stopniowo rozbierać, a uzyskany kamień wykorzystywać do budowy kościoła i domów pod Górą Zamkową. W 1900 ruinę Zamku objęto ochroną i rozpoczęto prace archeologiczne oraz zabezpieczające. W 1960 roku za sprawą Władysława Kowalskiego - nazywanego później Kasztelanem z Dobczyc - podjęto kolejne prace archeologiczne i restauracyjne. Dzięki odbudowie części Zamku w jego salach powstało Muzeum, które prowadzone jest przez dobczycki oddział PTTK. Z dziedzińca Zamku rozpościera się piękny widok na taflę Zalewu Dobczyckiego oraz wzgórza Beskidu.
Poniżej Zamku znajduje się nieduży Skansen w skład którego wchodzi 6 budynków drewnianych z XIX wieku. Dla mnie osobiście najciekawszy z nich to dom pogrzebowy wraz z przedmiotami związanymi z tym obrzędem. Zobaczyć tu można ponad stuletni karawan, katafalk i szaty liturgiczne noszone dawniej przez księży na pogrzebach. Całość uzupełniają ludowe pieśni, które wysłuchać można z głośników ukrytych dyskretnie w budynku. Drugi ciekawy budynek to stara karczma. Według legendy na karczmę tę napadło 7 zbójów tatrzańskich z których jednego zabito, a jego ciało pochowano gdzieś w obrębie tego budynku. Ponadto w Skansenie znajduje się m.in. spichlerz, piętrowy kurnik i wozownia.
