Zielona Brama jest największą i najokazalszą bramą miejską Gdańska. Jej forma architektoniczna jest przykładem manieryzmu niderlandzkiego. Zbudowano ją w latach 1564-1568, a jako projektanta uznaje się mistrza Regniera z Amsterdamu, który nadzorował budowę. Wznoszono ją jako siedzibę dla reprezentacji kupiectwa i cechów rzemieślniczych wchodzących w skład władz miasta, ale ostatecznie przeznaczono na siedzibę królewską. Niestety tak się jakoś złożyło, że nigdy żaden król nie skorzystał z pomieszczeń tego miejsca. Jej elewacja zdobiona była przez niemal dwieście rzeźb i płaskorzeźb. Na drugiej kondygnacji znajdowała się największa ówcześnie sala o powierzchni 300 metrów kwadratowych do której światło docierało przez 25 dużych okien. W latach 1746-1829 w Zielonej Bramie znalazło swoją siedzibę najstarsze na ziemiach polskich towarzystwo naukowe - Towarzystwo Przyrodnicze. Od 1880 do 1939 roku w pomieszczeniach Zielonej Bramy funkcjonowało Zachodniopruskie Muzeum Prowincjonalne. W 1945 roku została spalona i częściowo zrujnowana. Po odbudowaniu do 1992 roku znajdowały się tu Pracownie Konserwacji Zabytków. Obecnie w jej wnętrzach urządzono sale wystawowe Muzeum Narodowego w Gdańsku. Zainteresowani mają okazję oglądać tu wystawy czasowe zarówno sztuki dawnej, jak również zapoznać się ze zbiorami pochodzącymi z Gdańskiej Galerii Fotografii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz