Historia Muzeum Archidiecezji Warszawskiej rozpoczyna się tuż przed II wojną światową. W roku 1938 obok Archikatedry na Starym Mieście otwarto placówkę prezentującą gotyckie rzeźby i tkaniny liturgiczne. Niestety po Powstaniu Warszawskim budynki Muzeum zostały doszczętnie zniszczone, a zabytki wywiezione przez Niemców. Działalność Muzeum została wznowiona z inicjatywy prymasa Wyszyńskiego w 1978 roku. Na siedzibę Muzeum przeznaczono poklasztorny budynek na Solcu. Dopiero w 2015 roku placówka powróciła na swoją przedwojenną lokalizację. Na cele muzealne zaadaptowano pomieszczenia Pałacu Dziekana przy Archikatedrze. Na powierzchni przeszło 1200 metrów kw prezentowane są zabytki sztuki sakralnej i świeckiej. Obecnie zasoby Muzeum liczą sobie ponad 20 tys. eksponatów. Chlubą są drzeworyty Albrechta Durera, malarstwo polskie (m.in. obrazy Malczewskiego, Matejki, Wyspiańskiego, Czapskiego, Beksińskiego) oraz liczne przykłady sztuki sakralnej w postaci ornatów, kielichów, monstrancji, rzeźb. Można zatem powiedzieć, że zwiedzając to miejsce zobaczyć można zarówno "Sacrum" jak i "Profanum" o czym informuje w swoich materiałach samo Muzeum.
Uwaga dla zwiedzających: wejście do Muzeum łatwo ominąć. Aby je odnaleźć proszę pamiętać, aby udać się w wąską uliczkę po prawej stronie od wejścia do Archikatedry.
Uwaga dla zwiedzających: wejście do Muzeum łatwo ominąć. Aby je odnaleźć proszę pamiętać, aby udać się w wąską uliczkę po prawej stronie od wejścia do Archikatedry.
Edit 2023:
Tym razem do Muzeum Archidiecezji Warszawskiej powróciłem zwabiony wystawą prac Zdzisława Beksińskiego z kolekcji Państwa Dmochowskich. Wystawa gości w Muzeum na okres od 2021 do końca czerwca 2024 roku. Mam nadzieję, że jednak okres ten ulegnie przedłużeniu. Część z obrazów prezentowanych w Warszawie można było zobaczyć wcześniej w mojej rodzinnej Częstochowie, ale jest też kilka, dla mnie, nowości. Ogólnie zwiedzający może zobaczyć 27 prac Beksińskiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz