Muzeum Ziemi Wschowskiej powołano do życia w 1968 roku na bazie działającej w Ratuszu już trzy lata wcześniej Izby Pamiątek. Na siedzibę Muzeum przeznaczono pomieszczenia zabytkowej barokowej kamienicy przy placu Zamkowym. Zwiedzający po raz pierwszy mieli okazję odwiedzić Muzeum w 1970 roku. W ciągu kolejnych 5 lat działania udało się powiększyć zbiory, głównie dzięki ofiarności mieszkańców miasteczka i jednocześnie powiększyć ekspozycję o kolejne pomieszczenia w sąsiedniej kamienicy. Kolejnym ważnym wydarzeniem było przekazanie w 1983 roku pod opiekę Muzeum Lapidarium Rzeźby Nagrobnej, które utworzono na terenach założonego w 1609 roku cmentarza ewangelickiego, nowego cmentarza ewangelickiego z 1630 roku i cmentarza katolickiego z 1805 roku. Ostatnim ważnym wydarzeniem w historii Muzeum, było przekazanie w 2013 roku na cele muzealne pomieszczeń w wyremontowanej dawnej rezydencji jezuickiej, którą miałem okazję zwiedzić.
Jezuici trafili do Wschowy około 1720 roku. Przybyli na zaproszenie kanonika Karola Ponińskiego, a ich obecność we Wschowie zatwierdził król August II przekazując na cele zakonne budynek mennicy i tereny do niej przylegające. Jezuici postanowili o utworzeniu we Wschowie szkoły z internatem dla młodzieży z domów szlacheckich. Szkoła ta funkcjonowała, aż do momentu kasaty zakonu w 1773 roku. W okresie jej największej świetności naukę pobierało 150 uczniów. Od 1773 do 1782 roku opiekę nad szkołą sprawowała Komisja Edukacji Narodowej. Niestety ilość uczniów pobierających naukę mocno spadła i miano tę placówkę zlikwidować lecz ostatecznie postanowiono przekazać ją cystersom. Zakonnicy mocno zaangażowali się w nauczanie i podnieśli jakość szkoły tak wysoko, że ustępowała tylko szkole poznańskiej. Kres świetności nauczania we Wschowie przyniosło rozbiorowe włączenie miasta do Prus. Wówczas budynki przeznaczono na koszary. Na szczęście nie trwało to długo, bo do nauczania w tym miejscu powrócono w 1811 roku i do lat 20-tych XX wieku w budynku znajdowały siedzibę różnego rodzaju placówki oświatowe. Po wojnie budynek miał różne przeznaczenie. Była tu ochronka dla dzieci, mini szpital, Seminarium Duchowne, biura, a na koniec mieszkania komunalne. W 2006 roku wybuchł pożar, który częściowo uszkodził budynek. W latach 2007-2013 przeprowadzono prace archeologiczne i konserwatorskie, po których ostatecznie przekazano go w użycie Bibliotece i Muzeum.
Odwiedzając dziś Muzeum możemy zobaczyć bogate zbiory związane z historią miasta. Zasoby Muzeum liczą przeszło 7000 eksponatów wśród których wyróżnić należy bogatą kolekcję wyrobów cynowych, malarstwo portretowe królów polskich oraz portrety szlacheckie i mieszczańskie, wyroby ze szkła i porcelany. Bogate są także archiwalia związane z istnieniem Wschowy. Jednymi z najważniejszych pamiątek z historii miasta eksponowane zaraz na początku ekspozycji są: zawieszka cechowa z herbem miasta z drugiej połowy XVIII wieku oraz obraz z piwiarni ratuszowej z końca XVII wieku.
Osobiście polecam skorzystanie z niedrogiej usługi przewodnika. Ja miałem przyjemność być oprowadzanym przez młodego człowieka, który z zaangażowaniem lokalnego pasjonata miasta przybliżał mi poszczególne zbiory i zwracał uwagę na co ciekawsze elementy ekspozycji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz