Istnienie Oleśnicy nierozerwalnie związane jest z jej najważniejszym i najokazalszym zabytkiem w postaci Zamku Książęcego. Został wzniesiony prawdopodobnie w latach 20-tych XIV wieku w miejscu wcześniejszej kasztelanii. Inicjatorem budowy Zamku był książę Konrad I Namysłowski. Do 1492 roku pełnił funkcję siedziby Piastów oleśnickich, a po wygaśnięciu tego rodu przeszedł we władanie książąt ziębicko-oleśnickich z czeskiej dynastii Podiebradów. Jan Podiebrad, a następnie jego bratanek Karol II Podiebrad przeprowadzili wielką przebudowę Zamku. W latach 1542-56 gotyk Zamku został zastąpiony stylem renesansowym. W latach 1559-62 wybudowano odrębny pałac. Następnymi etapami było wybudowanie w okresie 1585-86 i 1606-08 dwóch nowych skrzydeł, a w międzyczasie w 1603 roku głównej bramy wjazdowej do Zamku. Zwieńczeniem prac było wybudowanie w okresie 1613-16 łączników, które spowodowały, że Zamek stał się jedną całością. Od tego czasu ogólna bryła budowli nie ulegała już zmianom. Zmieniali się tylko jej właściciele. Po 1647 roku zarząd nad Zamkiem pełnił ród von Wirttenberg-Weiltigen, następnie książęta Bruszwiccy, a od 1884 roku Zamek stał się lennem pruskim i rezydencją każdorazowego następcy tronu. W 1926 roku przeszedł na własność Hohenzollernów, którzy po przeprowadzeniu gruntownego remontu uczynili Zamek swoją letnią rezydencją, pozostającą w ich rękach do 1945 roku. Uchroniło to Zamek przed zniszczeniami wojennymi, które nastąpiły dopiero po jej zakończeniu. Najpierw opuszczony Zamek ogołociły wojska radzieckie, a następnie w murach tej rezydencji umieszczono jeńców wojennych z Włoch i Węgier. W kolejnych latach ulokowano tu Technikum Budowlane i Drogowe i Komendę Hufca ZHP. W latach 70-tych XX wieku w Zamku utworzono filię Muzeum Archeologicznego we Wrocławiu, a w 1993 oddano go w ręce OHP.
Obecnie turyści przyjeżdżający do Oleśnicy mogą zwiedzić wnętrza Zamku. Istnieje również możliwość spędzenia nocy w jednym z oferowanych tu pokoi. Samo zwiedzanie rozpoczyna się od dziedzińca, który w mojej ocenie robi największe wrażenie. We wnętrzach zachowało się niewiele z oryginalnego wyglądu z okresu świetności Zamku. Na uwagę zasługują sufity, które w niejednej sali przyciągają uwagę. Podczas zwiedzania możemy korzystać z audioprzewodnika. Trasa oznaczona jest kolejnymi numerami, choć jej końcówka nie jest poprowadzona intuicyjnie. Nie byłem jedynym zwiedzającym, który to dostrzegł. Ale mimo tego, polecam zdecydowanie to miejsce!
Przyjęłam zaproszenie do bloga i przeczytałam informacje o zamku. Ciekawy wybór na dzisiejszy dzień i przepiękne zdjęcia. Nie przypuszczałam, że zamek jest aż tak reprezentacyjny.
OdpowiedzUsuńZnam kilka legend związanych z tym Zamkiem, ale pewnie każdy słyszał o białej damie, czy łowcy bez głowy 😉
No właśnie tych legend nie znam, więc będę musiał to nadrobić. Dziękuję za podpowiedź :)
Usuń