W historii Europy i Świata co pewien czas pojawiają się jednostki, w umysłach których rodzą się idee zmierzające do unicestwienia nie pojedynczych osób, ale całych narodów. W Polsce mamy kilka miejsc, które swoją historią do dzisiaj świadczą o takim bestialstwie. Ale miejsca te napotkać można również w innych państwach i o jednym z nich chciałbym napisać kilka słów.
Około 20 km od Astany, stolicy Kazachstanu, w lipcu 1937 roku powołano Poprawczy Obóz Pracy P-17, czyli Akmoliński Obóz Żon Zdrajców Ojczyzny. Pomysł jego utworzenia pochodził od Józefa Stalina. Przeznaczony był dla członków rodzin zdrajców ojczyzny, którymi okazywały się żony, siostry lub matki więźniów politycznych. Pierwsze kobiety przybyły tutaj na przełomie 1937 i 1938 roku. Do obozu trafiały również ich dzieci do 3 roku życia. Po przekroczeniu tego wieku, były odbierane rodzicom i umieszczane w domach dziecka co najczęściej oznaczało utratę potomstwa. Osadzone tutaj kobiety na okres od 5 do 8 lat, zmuszone były pracować w zamian za głodowe racje żywieniowe. Obóz funkcjonował do 1953 roku, a ostatecznie zamknięto go w 1959 roku. Przez te wszystkie lata przebywało tutaj ponad 18 tys. kobiet sześćdziesięciu narodowości. Najwięcej wśród nich było oczywiście Rosjanek, ale były również Ukrainki, Żydówki i Polki. Do dziś nie ustalono ile z osadzonych kobiet nie przeżyło pobytu w obozie.
W maju 2007 z inicjatywy Prezydenta Kazachstanu otwarto tutaj Muzeum. Składa się ono z dwóch części. Zewnętrzna to pomnik upamiętniający ten straszny czas obozowy, oraz wagon jakim przywożono więźniarki. Wewnętrzna natomiast to trzy kondygnacje właściwego Muzeum, gdzie prezentowane są różne eksponaty i rekonstrukcje dotyczące życia w obozie.
Wiedzę o Muzeum zaczerpnąłem z tekstu opublikowanego na stronie https://www.wykluczeni.pl/
Za zdjęcia dziękuję p. Joannie R., która przekazała mi również bilet z tego miejsca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz