Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach powstawał w latach 1637-41 (44). Inicjatorem jego budowy, a zarazem fundatorem był kanclerz wielki koronny i biskup krakowski Jakub Zadzik. Jego wystrój architektoniczno-malarski miał podkreślać zasługi biskupa Zadzika jakich dokonał na rzecz Państwa i Kościoła. Przyjmuje się, że prawdopodobnym architektem Pałacu był Tomasz Poncino, a za dekorację malarską wnętrz odpowiadał warsztat Tomasza Dolabelli. Funkcję czasowej rezydencji biskupów krakowskich Pałac pełnił do 1789 roku, kiedy przejęty został przez Skarb Państwa. Ale już w 1806 roku wraca on w ręce kościoła stając się siedzibą, dopiero co utworzonej, diecezji kieleckiej. W 1816 roku w północnym skrzydle ulokowano utworzoną przez Stanisława Staszica pierwszą polską uczelnię techniczną - Szkołę Akademiczno-Górniczą. Kolejną ważną datą w historii tego budynku jest rok 1914 i ulokowanie w nim sztabu legionowego Józefa Piłsudskiego. W latach międzywojennych w Pałacu znajdował się Urząd Wojewódzki, a po wojnie do 1971 roku Wojewódzka Rada Narodowa. Po 1971 roku Pałac wraz przyległymi zabudowaniami przekazano na cele muzealne.
Muzeum Narodowe w Kielcach swoją historię wywodzi od powstałego w 1908 roku muzeum. Wówczas to oddział Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego podjął decyzję o rozpoczęciu gromadzenia zbiorów. Zapał członków PTK był tak duży, że już dwa lata później muzeum posiadało prawie 2000 skatalogowanych obiektów. W 1922 rozpoczęto starania, aby zbiory muzeum prezentować w Pałacu Biskupim. Ważnym wydarzeniem w historii tej placówki była Wystawa Świętokrzyska prezentowana w 1936 roku w Warszawie. Na wystawie pokazano dorobek regionu oraz miasta, a powrót tej wystawy do Kielc spowodował, że muzeum przyjęło nazwę Muzeum Świętokrzyskiego. Wojna przerwała rozwój Muzeum, ale stosunkowo szybko po wojnie przywrócono jego działalność. Siedzibą stała się wówczas Kamienica pod Trzema Herbami i w 1946 roku zobaczyć tu można było pierwszą ekspozycję. Kolejne lata przynosiły stałe powiększanie się zasobów Muzeum o nowe dzieła malarstwa, rzeźby i rzemiosło artystyczne. Dlatego znaczącym wydarzeniem była decyzja podjęta w 1971 roku o przekazaniu dla celów muzealnych Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich. A już w 1975 roku w uznaniu zasług dla kultury i nauki polskiej Muzeum Świętokrzyskie otrzymało status jednego z siedmiu w Polsce Muzeum Narodowego.
Obecnie Pałac Biskupów Krakowskich to jedna z najwspanialszych i najlepiej zachowanych w Polsce rezydencji z epoki Wazów. Jej zwiedzanie rozpoczyna się od Sanktuarium Marszałka Józefa Piłsudskiego. Miejsce to powstało w 1938 roku trzy lata po śmierci Marszałka jako pamiątka po jego pobycie w Kielcach. Niestety w okresie II wojny światowej miejsce to zostało doszczętnie zdewastowane. Jego odtworzenie i ponowne udostępnienie zwiedzającym było możliwe dopiero w 1989 roku. W Sanktuarium znajdują się kopie sztandarów Pułków Piechoty Legionów, kopia maski pośmiertnej Piłsudskiego oraz kopia jego kurtki marszałkowskiej.
Następnie udajemy się na piętro Pałacu, gdzie mamy okazję oglądać najwspanialsze XVII i XVII wieczne pomieszczenia tej budowli. Przechodzimy przez Sień Górną i Izbę Stołową Górną, którymi dochodzimy do Apartamentów Biskupich, Skarbczyka i Kaplicy, a następnie udajemy się do Apartamentu Senatorskiego i Pokoi Prałatów. Oglądając te wnętrza, mam nieodparte wrażenie przeniesienia się nie tylko w czasie, ale również do miejsc znajdujących się w Wenecji oraz innych ważnych i pięknych rezydencji Włoch. Niestety obecnie z uwagi na prowadzone prace remontowe ich oglądanie nie jest możliwe. Ja miałem okazję zdążyć zwiedzać to miejsce jeszcze przed rozpoczęciem prac i nawet wówczas, kiedy częściowo były one już wyłączone z ruchu turystycznego, obsługa była na tyle miła i przyjazna, że pozwalała, aby wejść pojedynczo do zamkniętych pomieszczeń i szybko rzucić okiem na piękno tych wnętrz.
Drugą ważną ekspozycją stałą jest znajdująca się w skrzydle północnym Galeria Malarstwa Polskiego i Europejskiej Sztuki Zdobniczej. W Galerii zobaczyć można przeszło 250 płócien namalowanych przez takich artystów jak między innymi Maurycy Gottlieb, Józef Chełmoński, Aleksander Gierymski, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Stanisław Wyspiański, Leon Wyczółkowski oraz Jacek Malczewski, którego obrazy zapoczątkowały tą kolekcję. Zobaczymy tu również największy w Polsce zbiór staropolskiego portretu prezentującego rodziny magnackie mieszkające niegdyś na Kielecczyźnie. Obok malarstwa prezentowana jest sztuka zdobnicza na którą składa się ceramika (w tym największy w Polsce zbiór ceramiki ćmielowskiej), szkło z okresu biedermeieru i secesji, a także meble, zegary, tkaniny i bibeloty złotnicze. Tak się składa, że ta część Muzeum do 2020 roku pozostawała zamknięta. Remontowano pomieszczenie i przygotowywano nową aranżację wystawy. Stąd też, niestety nie miałem przyjemności nacieszyć się widokiem tych arcydzieł. To dlatego odwiedzanie muzeów nie powinno ograniczać się tylko do jednej wizyty w tym samym obiekcie.
Ostatnia ekspozycja stała to Gabinet Numizmatyczny. Jest to zbiór ponad 22 tys. obiektów pochodzących z różnych okresów - od starożytności, poprzez średniowiecze do czasów nowożytnych - jakie odnaleziono w trakcie prac w regionie świętokrzyskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz