Budowę Zamku w Toruniu Krzyżacy rozpoczęli w latach 50-tych XIII wieku, a ukończyli w pierwszej połowie XIV. Jest to najstarszy Zamek krzyżacki na ziemi chełmińskiej, dlatego zbudowany został na planie podkowy, a nie jak późniejsze zamki, na planie czworoboku. Była to baza wypadowa dla zakonników do podboju Prusów i tworzenia własnego państwa na zdobywanych ziemiach. Pierwszym znanym komturem tego miejsca był Ravin (1251 rok). Podczas walk w 1410 roku załoga Zamku przez trzy tygodnie broniła się przed polskimi oddziałami, lecz ostatecznie zmuszeni byli do poddania się. Na mocy pokoju toruńskiego Zamek powrócił w ręce Krzyżaków. Kres tej budowli przyniosły wydarzenia roku 1454. Wówczas zbuntowani mieszczanie toruńscy zajęli Zamek, a następnie na polecenie rady miejskiej zburzyli go jako gest uniezależnienia się Torunia od wszelakiej władzy zwierzchniej. Czyn ten stał się powodem rozpoczęcia wojny trzynastoletniej. Od tego momentu ruiny Zamku traktowane były przez mieszczan za wysypisko śmieci. Jedynie w ocalałym gdanisku urządzono prochownię, a fosa posłużyła jako strzelnica bractwa św. Jerzego. Dopiero w 1966 roku podjęto się prac archeologicznych w wyniku których teren uporządkowano i odsłonięto pozostałości murów do wysokości 1,5 metra. Obecnie ruiny te udostępnione są zwiedzającym. Podczas wycieczki po Zamku można zobaczyć gdanisko wraz z prowadzącym do niego gankiem, fosę, dolną część murów parteru i ośmiobocznej wieży, a także piwnice. Odbywają się tu również festiwale i imprezy masowe. Jako ciekawostkę dodam, że z Zamkiem związana jest legenda jakoby mieszkał w nim Smok, który był widziany ostatni raz w 1746 roku.
Teren Zamku wraz z zespołem miejskim Torunia wpisany jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz