KL Gross-Rosen - Rogoźnica
Obóz Gross-Rosen utworzono latem 1940 roku. Na początku stanowił on podobóz KL Sachsenchausen. Pierwszy transport więźniów przyjechał 2.08.1940 roku. Była to grupa 100 osób, których pierwszym zadaniem była budowa obozu oraz praca w pobliskim kamieniołomie. W 1941 roku Gross-Rosen stał się obozem samodzielnym. Przebywający tu więźniowie oprócz wydobywania granitu pracowali dla firm niemieckich takich jak Siemens czy Blaupunkt. W 1943 roku na terenie obozu utworzono obóz pracy dla młodocianych. Proces wychowawczy trwał w nim do ośmiu tygodni lecz po tym czasie, kto przeżył ten okres, trafiał jako więzień polityczny do obozu zasadniczego. W 1944 roku Gross-Rosen stał się centralą dla największego imperium obozów rozrzuconych na terenie Polski, Czech i Niemiec. Ogółem podlegało mu 100 placówek o różnym charakterze. Najliczniejszą grupą w obozie byli Żydzi różnej narodowości, Polacy i Rosjanie, ale spotkać tu można było również osoby przywiezione z Europy Zachodniej (liczna grupa francuska). Przez obóz przeszło około 125 tys. więźniów z czego 40 tys. zmarło. Ostatni transport opuścił obóz 13 lutego 1945. Potem nastąpiło zacieranie śladów. KL Gross-Rosen uznawany był za jeden z najcięższych obozów.
Pamięć o tym miejscu nie zaginęła. W 1983 roku powstało Państwowe Muzeum Gross-Rosen, któremu formalnie powierzono opiekę nad tym miejscem. W zrekonstruowanym budynku dawnego kasyna SS prezentowana jest wystawa pamiątek po więźniach obozu. Można również zobaczyć film w którym wystąpili bezpośredni świadkowie życia obozowego - jego dawni więźniowie. Potem można pójść poprzez bramę na teren kamieniołomu oraz samego obozu. Warto w tym czasie korzystać z audioprzewodnika, który poprowadzi nas i wytłumaczy przeznaczenie poszczególnych miejsc i budynków. Na zobaczenie tego miejsca przeznaczyć należy minimum 2 godziny. Wstęp na teren obozu jest bezpłatny. Symboliczna opłata pobierana jest za emisję filmu i wypożyczenie przewodnika.
https://www.gross-rosen.eu/
KL Lublin (Majdanek) - Lublin
Obóz w Lublinie powstał na mocy decyzji Heinricha Himmlera w lipcu 1941 roku. Nazwa "Majdanek" pochodzi od dzielnicy Lublina w której go zlokalizowano i jest nazwą potoczną. Plany zakładały przetrzymywanie tu 25-50 tys osób. Początkowo był to obóz dla jeńców wojennych. W 1942 roku podjęto decyzję o rozbudowie obozu w taki sposób, aby mógł on pomieścić 150 tys więźniów. Docelowo planowano przetrzymywać tu 250 tys osadzonych, lecz planów tych ostatecznie nie zrealizowano. Podczas wspomnianej rozbudowy wzniesiono 5 komór gazowych do masowej eksterminacji ludzi za pomocą gazu lub cyklonu B. W lutym 1943 roku KL Lublin stał się oficjalnie obozem koncentracyjnym. Poza Żydami i Polakami najliczniej osadzonymi były osoby pochodzenia rosyjskiego, białoruskiego i ukraińskiego. Na początku był to obóz męski, lecz z czasem zaczęto przywozić również kobiety i dzieci. Osoby przebywające w obozie podzielone były na komanda robocze zajmujące się: budową obozu, pracą związaną z funkcjonowaniem obozu, pracą na rzecz firm niemieckich. Często praca polegała na wykonywaniu bezsensownych zadań wymyślanych przez nadzorców z SS. Szacuje się, że przez obóz w Lublinie przeszło 130 tys osób z czego 80 tys zmarło. Likwidacja obozu rozpoczęła się 1 kwietnia, a zakończyła w lipcu 1944 roku.
Państwowe Muzeum na Majdanku powstało już w listopadzie 1944 roku jako pierwsze muzeum zajmujące się upamiętnieniem ofiar II wojny światowej. Do najważniejszych zadań Muzeum należała rekonstrukcja obiektów obozu, a także zabezpieczenie dokumentów dotyczących funkcjonowania tego miejsca. Pierwsza ekspozycja została udostępniona w 1945 roku. W 25 rocznicę wyzwolenia obozu odsłonięto monument autorstwa Wiktora Tołkina składający się z dwóch części: charakterystycznego pomnika-bramy oraz mauzoleum zawierającego prochy ludzi zebrane z terenów obozowych.
Wstęp na teren obozu jest bezpłatny. Na zwiedzanie należy przeznaczyć minimum 2,5 godziny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz