Pałac Przebendowskich powstał około 1729 roku dla podskarbiego koronnego Jana Jerzego Przebendowskiego. Co ciekawe budowę sfinansowano z pieniędzy pożyczonych i nigdy nie oddanych królowi Augustowi II. Pozostawał w rękach tej rodziny do 1766 roku. Z czasem podupadł i pełnił funkcję kamienicy czynszowej, aż do momentu gdy w roku 1863 zainteresował się nim Jan Zawisza - prekursor archeologów. Przywrócił mu dawny blask a we wnętrzach zgromadził znaczne zbiory archeologiczne. Na początku XX wieku właścicielem budynku stał się właściciel Nieborowa książę Janusz Franciszek Radziwiłł. W czasie walk Powstania Warszawskiego Pałac został zniszczony w 70%. Po wojnie doszło do sporu o odbudowę gmachu. Pałac przeszkadzał w poprowadzeniu Trasy W-Z, dlatego chciano podjąć decyzję o wyburzeniu, ale konserwatorzy nie wyrazili na to zgody. W ramach kompromisu, jezdnie trasy poprowadzono po obu stronach budynku, pozostawiając go niejako na wyspie po środku ruchliwych ulic. Oczywiście Pałac przestał być własnością księcia Radziwiłła, który zmuszony był zrzec się go, w zamian za dwupokojowe mieszkanie. W odbudowanych pomieszczeniach ulokowano Muzeum Lenina (działające w latach 1955-89). W 1990 roku po przemianach ustrojowych powstaje tu Muzeum Historii Polskich Ruchów Niepodległościowych przemianowane następnie na Muzeum Niepodległości.
Głównym zadaniem Muzeum jest upamiętnienie historii dążenia Polaków do niepodległości. Jak te dążenia wyglądały można przekonać się na dwóch wystawach stałych: "Polonia Restituta. O Niepodległość i granice 1914-1921." oraz "Kresy i bezkresy". Pierwsza ze wspomnianych wystaw prezentuje chronologicznie wszystkie etapy walki o niepodległość oraz przybliża działalność poszczególnych obozów politycznych biorących udział w tych wydarzeniach. Druga z wystaw to wspomnienie polskości na tzw. Kresach, a w szczególności we Lwowie i Wołyniu jak również przypomnienie zbrodni ludobójstwa polskich jeńców wojennych dokonanej przez NKWD. Oprócz wspomnianych ekspozycji zwiedzający ma możliwość zobaczenia również wystawy "Z Orłem Białym przez wieki", która traktuje o naszych symbolach narodowych: przede wszystkim godle, ale również barwach i hymnie. Na zakończenie zwiedzania warto również wejść do głównej sali Pałacu i przyjrzeć się planszom prezentującym historię tej rezydencji. Tutaj również przypominany jest słynny plafon Henryka Siemiradzkiego "Światło i Ciemność", który znajdował się w tym Pałacu, lecz uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz