Rybnik zawdzięcza istnienie Muzeum tradycjom kolekcjonerskim mieszkańców tego miasta z okresu międzywojennego. Dokładnie w 1922 roku ksiądz Emil Drobny udostępnił zwiedzającym własne zbiory, na które składały się eksponaty etnograficzne przywiezione w większości z Chin i Japonii. Niestety wybuch II wojny światowej spowodował rozproszenie tej kolekcji i przerwanie prac organizacyjnych związanych z powstaniem Muzeum z prawdziwego zdarzenia. Do idei placówki muzealnej w Rybniku powrócono po wojnie. W 1957 roku powołano Społeczny Komitet, którego prace zaowocowały w następnym roku otwarciem Muzeum o nazwie "Zbiory Muzealne Ziemi Rybnicko-Wodzisławskiej" w trzech niewielkich pomieszczeniach w kamienicy przy Rynku. Utworzenie tej placówki spotkało się z bardzo dużym zainteresowaniem mieszkańców miasta, którzy ofiarnie przyczynili się do powiększania jej zbiorów poprzez przekazywanie własnych pamiątek. W 1964 roku Muzeum otrzymało pomieszczenia dawnego Ratusza. Do 1970 roku Muzeum w Rybniku funkcjonowało pod opieką Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu i dopiero w tym właśnie roku usamodzielniło się, a wyremontowane pomieszczania w Ratuszu przyjęły pierwszych zwiedzających. W 2020 roku patronem Muzeum został ks. Drobny.
Przyjeżdżając dziś do rybnickiego Muzeum mamy możliwość zwiedzania w nowo wyremontowanym Ratuszu (prace przeprowadzono w 1995 roku) trzech wystaw stałych.
Pierwsza z nich to Wyrobisko Górnicze. W zainscenizowanych pomieszczeniach podziemia kopalnianego możemy przyjrzeć się wyrobisku górniczemu. Znajduje się tu różnego rodzaju sprzęt wykorzystywany podczas prac pod ziemią, wagonik z urobkiem, kapliczka z figurą św. Barbary, mundury górnicze oraz rzeźby z węgla i grafitu.
Druga wystawa przybliża historię i kulturę miasta i ziem okolicznych. Zatytułowano ją "Rybnik nasze miasto". To tutaj na licznych dioramach i multimediach poznamy najważniejsze wydarzenia. Mamy również możliwość zajrzenia do saloniku mieszczańskiego z przełomu XIX i XX wieku, który posłużył temu, aby zaprezentować malarstwo, meble i rzemiosło artystyczne wykorzystywane przez bogatszych mieszkańców miasta. Jest również zaimprowizowane wnętrze uboższe - rodziny robotniczej i chłopskiej. Posłużyło ono prezentacji zbiorów etnograficznych wśród których mnie najbardziej zainteresowały stroje ludowe.
I na koniec trzecia wystawa, która mnie osobiście podobała się najbardziej. Jest to ekspozycja "Cechy rzemieślnicze w miastach Górnego Śląska do 1939 roku". Cieszy tutaj oczy przepiękny zbiór zegarów, w zdumienie wprawia kolekcja manekinów produkowanych na światową skalę w przedwojennym Rybniku, a żal pojawia się, kiedy patrzę na pamiątki z zakładu fotograficznego. Ile ciekawych historii moglibyśmy usłyszeć, gdyby te przedmioty potrafiły do nas przemówić.
Na zwiedzanie należy zarezerwować minimum 1,5 godziny. Budynek przystosowany jest do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz