Górnictwo węgla kamiennego w Polsce kojarzymy najczęściej z okręgiem górnośląskim. Zapominamy, że złoża znajdowały się również w innych częściach naszego kraju i również były eksploatowane.
W rejonie Wałbrzycha kopalnie powstawały już w XVI wieku. Były to jednak niewielkie wyrobiska należące do kmieci i dziedzica. Dopiero w 1769 roku ogłoszono nowe prawo górnicze, na podstawie którego w 1770 roku zgłoszono do Urzędu Górniczego utworzenie kopalni "Fuchs". Nazwa ta później była kilkukrotnie zmieniana i ostatecznie w momencie likwidacji kopalnia nosiła nazwę "Julia. Powstała ona z połączenia pól górniczych o łącznej powierzchni ponad 20 tyś m2. Od tego momentu rozpoczęła się historia wydobywania węgla trwająca w tym miejscu do 1996 roku. W tym okresie kilkakrotnie teren kopalni był powiększany poprzez włączanie do niej kolejnych wyrobisk. Początkowo były to wyrobiska odkrywkowe, a z czasem sztolniowe. Ważnym momentem był rok 1867, w którym uruchomiono pierwszy szyb głębinowy. Kolejne takie szyby powstawały w 1874 i 1884 roku. Zakładano, że wydobycie możliwe będzie z głębokości nawet 611 metrów. Rocznie wydobywano nawet do 800 tyś ton węgla, w szczytowym momencie zakład ten dawał zatrudnienie kilku tysiącom pracowników. Niestety na początku lat 90-tych XX wieku rentowność wydobycia gwałtownie załamała się, co wymusiło postawienie kopalni w stan likwidacji. Ostatni wózek węgla wyjechał na powierzchnię pod koniec września 1996 roku, a likwidację podziemnych wyrobisk zakończono we wrześniu 1998 roku. Jednak na tym historia tego miejsca nie kończy się. Już bowiem w 1999 roku władze Wałbrzycha podjęły decyzję o utworzeniu na terenie kopalni Muzeum Przemysłu i Techniki. Po przeprowadzeniu rewitalizacji i rozbudowie trwającej do 2014 roku otwarto ostatecznie Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia w skład którego wchodzą:
- Muzeum Przemysłu i Techniki
- Galeria Sztuki Współczesnej
- Centrum Ceramiki Unikatowej
oraz kawiarnia i pokoje gościnne.
Zwiedzanie Starej Kopalni odbywa się w towarzystwie przewodnika, którymi najczęściej są dawni górnicy pracujący na kopalni. Bilet warto wcześniej zarezerwować on-line. W ramach zwiedzania oprowadzani jesteśmy trasą wiodącą poprzez: łaźnię łańcuszkową, lampownię, kotłownię, warsztat mechaniczny, budynki maszyn wyciągowych, nadszybia, wieże szybów, 25 metrową wieżę widokową, budynki przerobu mechanicznego węgla, lecz przede wszystkim podziemny tunel przybliżający specyfikę pracy wałbrzyskiej kopalni. Po drodze mamy okazję zapoznać się z eksponatami w postaci przedmiotów związanych z wyposażeniem roboczym górników (np. lampy lub sprzęt ratowniczy) oraz tradycjami górniczymi (mundury, sztandary i pamiątki związane z Barbórkami). Całość trasy wynosi 2,5 km i należy zarezerwować sobie co najmniej 2 godziny na jej przebycie. Chętni mogą wrócić samodzielnie w wyznaczone przestrzenie w których prezentowane są wystawy czasowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz