Leon Wyczółkowski zaliczany jest do grona wybitnych przedstawicieli Młodej Polski w zakresie realizmu. Urodził się niedaleko Garwolina 24 kwietnia 1852 roku. Talent malarski szkolił początkowo u Wojciecha Gersona, aby następnie udać się do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Po powrocie do Polski kontynuował naukę w krakowskiej Akademii pod okiem Jana Matejki. Wielokrotnie bywał w Paryżu, gdzie miał okazję podziwiać prace impresjonistów, co miało wpływ na jego malarstwo. W jego życiorysie artystycznym wyróżnia się trzy najważniejsze okresy. Pierwszy z nich - warszawski - przyniósł mu dosyć szybko ustaloną pozycję malarza. Powstawały wówczas najczęściej wykonywane na zamówienie portrety. Pobyt w Warszawie przeplatany był wyjazdami do Ukrainy, gdzie również powstawały wybitne prace. Od 1895 roku wraz z powołaniem na wykładowcę Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie rozpoczyna się drugi okres - krakowski. Pojawiają się prace związane z symbolizmem, a z czasem stopniowe odchodzenie od malowania olejem na rzecz pasteli i akwarel, a także kredy i tuszu. Oprócz portretów i autoportretów powstają pejzaże, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Z czasem przychodzi zainteresowanie również grafiką jako oddzielnym środkiem wyrazu. W 1919 roku zostaje profesorem, a wśród jego uczniów na czoło wybija się np. Wojciech Weiss. W 1922 roku wiąże się z Wielkopolską, a konkretnie Poznaniem. Rozpoczyna się okres wielkopolsko-pomorski. Przekazuje kolekcję sztuki wschodniej do Muzeum Wielkopolskiego za co w podzięce otrzymuje dworek w Gościeradzu pod Bydgoszczą. Spędza w nim czas w okresach letnich. Często odwiedza wówczas Bydgoszcz i w 1924 roku postanawia przekazać miastu swoje pierwsze prace. Od tego momentu rozpoczyna się w bydgoskim Muzeum tworzenie kolekcji malarstwa Wyczółkowskiego. Pierwsza wystawa pokazana jest już w 1924 roku, a następna 10 lat później. Kres życia malarza następuje w 1936 roku. Zgodnie z jego wolą, wdowa po artyście przekazuje do Bydgoszczy jego spuściznę w postaci 425 prac, szkicowników, pamiątek osobistych i całe wyposażenie pracowni. Obecnie w zbiorach Muzeum znajduje się 691 pozycji w tym 20 szkicowników zawierających 597 szkiców. Od 2009 roku zbiór ten można oglądać w Domu Wyczółkowskiego.
Nazwa tego miejsca jest mylna, Wyczółkowski nie ma bowiem z nim nic wspólnego. Budynek ten został wybudowany w latach 1899-1902 jako obiekt mieszkalny dla zarządu Młynów Rothera. W 1975 roku został oddany w użytkowanie, a od 1994 roku przeszedł na własność Muzeum Okręgowego. Po przeprowadzeniu odpowiednich prac pomieszczenia zostały dostosowane do potrzeb prezentacji zbiorów związanych z malarzem. Na parterze znajdują się prace malarskie. W salonie zielonym pokazywane są prace z okresu krakowskiego, malarstwo górskie z częstych pobytów artysty w Zakopanem oraz prace powstałe w Ukrainie. W znajdującym się obok salonie niebieskim obejrzeć można portrety, miejskie pejzaże i kwiaty. Na piętrze natomiast zaprezentowano dwie pracownie Wyczółkowskiego. W pierwszej z nich - malarskiej - zaaranżowanej na miejsce pracy twórczej, prezentowane są kolejne prace, szkice i nieukończone dzieła. Ciekawostką jest sztaluga na szynach zwana przez Wyczółkowskiego "tramwajem gościeradzkim". Druga pracownia pokazuje artystę jako grafika. Uzupełnieniem ekspozycji są liczne pamiątki ukazujące prywatne życie artysty.
https://muzeum.bydgoszcz.pl/budynki/dom-leona-wyczolkowskiego/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz