Muzeum Farmacji w Warszawie powstało w 1985 roku. Jest to jedno z najmniejszych muzeów stolicy i od 2002 roku wchodzi w skład Muzeum Warszawy. Pierwotnie siedzibą Muzeum były pomieszczenia dawnej apteki przy ul. Marszałkowskiej. W obecnej siedzibie ekspozycja prezentowana jest dopiero od 2006 roku. Wystawa zajmuje zaledwie trzy nieduże pomieszczenia. W głównej sali muzealnej prezentowane są najstarsze warszawskie meble apteczne powstałe w XVIII wieku. Stanowiły one wyposażenie apteki działającej w kamienicy (nieistniejącej obecnie) przy placu Trzech Krzyży. Właścicielem tej apteki był znany farmaceuta Henryk Klawe. Obok mebli wzrok zwiedzających przyciągają przyrządy farmaceutyczne (prasy, pigulnice, tabletkarka) oraz liczne naczynia i opakowania do przechowywania leków lub substancji leczniczych. Jednymi z najstarszych eksponatów są naczynia apteczne pochodzące z apteki działającej od 1602 roku przy Zamku Królewskim. Ciekawostką jest to, że w jednej z sal Muzeum znajduje się wystawa poświęcona ludowej farmacji japońskiej.
Na koniec kilka słów na temat patronki Muzeum - to czego brakowało mi odwiedzając to miejsce. Wszyscy znamy Marię Skłodowską-Curie i to jaki trud musiała włożyć w to, co w kolejnych latach życia uzyskała. W życiu Antoniny Leśniewskiej widzę pewne podobieństwa z naszą noblistką. Urodziły się prawie równocześnie w Warszawie. Po zakończeniu nauki gimnazjalnej Antonina Leśniewska wyjechała do Petersburga, gdzie po uzupełnieniu wykształcenia podjęła pracę najpierw jako nauczycielka, a później rozpoczęła pracę w aptece. Uzupełniła wiedzę o łacinę (egzamin z języka zdała jako pierwsza kobieta w gimnazjum męskim), odbyła praktykę apteczną w niewielkiej mieścinie i rozpoczęła starania o możliwość studiowania farmacji na uniwersytecie w Petersburgu. Władze uczelni przez wiele miesięcy nie wydawały na to zgody. Ostatecznie w 1900 roku jako pierwsza kobieta w Rosji uzyskała tytuł magistra farmacji. Rok później otworzyła pierwszą żeńską aptekę w Petersburgu, a trzy lata później uruchomiła przy niej pierwszą szkołę dla kobiet chcących uczyć się farmacji. W 1919 roku Leśniewska powróciła do Polski. W 1933 roku otworzyła w Warszawie własną aptekę, którą prowadziła, aż do swojej śmierci w 1937 roku. Jak widać Antonina Leśniewska zasługuje na pamięć i choćby jedno słowo wyjaśnienia w Muzeum swojego imienia. Szkoda, że tego brakuje zarówno w samym Muzeum jak i na stronie internetowej tej placówki.
https://muzeumfarmacji.muzeumwarszawy.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz