Łazienki Królewskie to zespół pałacowo-parkowy założony w XVIII wieku dla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który wykorzystał te obiekty jako rezydencja letnia. Obecnie jest to jedno z najbardziej popularnych miejsc spacerów zarówno mieszkańców Warszawy jaki i turystów.
Przez bardzo długi czas obszar Łazienek wykorzystywany był jako teren polowań dla książąt mazowieckich. Dopiero w latach 80-tych XVII wieku marszałek wielki koronny Stanisław Herakliusz Lubomirski rozpoczął zagospodarowywanie tego terenu zlecając budowę Ermitażu oraz pawilonu Łaźni. W 1764 roku tereny te zakupił Stanisław August. Przygotowując się do roli króla Polski uznał, że to waśnie w Łazienkach powstanie jego rezydencja. Pierwszym budynkiem powstałym w Łazienkach z polecenia przyszłego króla był Biały Dom. Następnie przystąpiono do przebudowy Łaźni w Pałac Na Wyspie. W wyniku prac melioracyjnych powstały stawy, a poprzez wykarczowanie niepotrzebnej roślinności utworzono krajobrazowy park angielski uzupełniony o budynki ogrodowe. Na jednym ze stawów wzniesiono Amfiteatr, a w samym parku powstały również inne zabudowania. Oficjalnie król rezydował w Zamku Królewskim, jednak w okresie od końca maja do września przenosił się do Łazienek zamieszkując Pałac na Wyspie i tutaj przyjmując przedstawicieli państw, uczonych i artystów.
Po śmierci Stanisława Augusta Łazienki przeszły w ręce Józefa Poniatowskiego. W latach 1801-05 w Białym Domu mieszkał wygnany z Francji król Ludwik XVIII. W 1817 roku Łazienki zakupił car Aleksander I i na jego zlecenie wybudowano kolejne budynki. Po wybuchu I wojny światowej Rosjanie porzucili Łazienki ogołacając je ze całego wyposażenia. Zwrócono je dopiero w 1921 roku na mocy zapisów traktatu ryskiego. II wojna światowa spowodowała znaczne zniszczenia zarówno zabudowań jak i roślinności parkowej. W kwietniu 1960 roku w Pałacu Na Wyspie utworzono oddział Muzeum Narodowego w Warszawie i po przeprowadzaniu odpowiednich prac restauracyjnych udostępniono pierwsze sale Pałacu zwiedzającym. W 1995 roku przekształcono Muzeum w samodzielną placówkę o nazwie Muzeum Łazienki Królewskie.
Obecnie powierzchnia Łazienek to ok 76 ha, gdzie zobaczyć można ok 40 budynków. Ja chciałbym przybliżyć Wam dwa.
Pałac Na Wyspie.
Jest to jeden z najcenniejszych w Polsce zabytków w stylu klasycystycznym. Powstał poprzez przebudowanie na polecenie Stanisława Augusta wcześniejszego pawilonu Łaźni. Rozbudowa ta miała miejsce w latach 1772-1793. Autorem projektu był Dominik Merlini, a dekorację malarską i rzeźbiarską wykonali m.in. Marcello Bacciarelli i Jan Bogumił Plersch. Ponieważ Pałac znajduje się na sztucznej wyspie otoczonej przez staw, spoglądając na niego z daleka odnosi się wrażenie, jakby budynek unosił się lekko na wodzie. Od 1775 roku Pałac był letnią rezydencją króla. To tutaj od 1784 roku w sali jadalnej odbywały się obiady czwartkowe na które król zapraszał wybitnych intelektualistów. Tutaj również do dziś podziwiać można Królewską Galerię Obrazów. Była to jedna z największych kolekcji obrazów w XVIII-wiecznej Polsce. Składała się ona z dzieł malarzy flamandzkich, holenderskich, francuskich, włoskich i niemieckich. Obecnie eksponowane jest 137 obrazów z tej kolekcji.
Pałac Myślewicki
Pałac został wybudowany w latach 1774-79 na polecenie Stanisława Augusta. Podobnie jak Pałac na Wyspie autorem projektu był Dominik Merlini, choć nadał mu styl wczesnoklasycystyczny. Pałac powstał dla wyższych urzędników dworskich lecz z czasem przejął go książę Józef Poniatowski. W okresie międzywojennym mieszkał tu gen. Wieniawa-Długoszewski. Budynek ten przetrwał II wojnę światową dzięki czemu do dziś zachował się oryginalny wystrój malarski Pałacu. Po wojnie urządzono w nim apartamenty gościnne Urzędu Rady Ministrów, z których skorzystali m.in. Josip Broz Tito, Indira Gandhi oraz Richard Nixon (pełniąc funkcję wiceprezydenta). W 1980 Pałac przejęło Muzeum.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz