Zbrodnia katyńska, która miała miejsce wiosną 1940 roku, przez wiele długich lat po wojnie była dla władz Polski tematem tabu, tematem niewygodnym. W wyniku tej zbrodni śmierć poniosło prawie 22 tys osób, głównie oficerów Wojska Polskiego i Policji Państwowej. Mimo, że wiedza o tym wydarzeniu znana jest już od 1941 roku, rodziny poległych na wschodzie musiały czekać aż do 1990 roku, kiedy oprawcy rosyjscy przyznali się i pokazali dokumenty swoich czynów. Trzy lata później pamięć poległych uczczono otwarciem w Warszawie Muzeum Katyńskiego.
Utworzenie Muzeum było możliwe dzięki pamięci i licznym staraniom Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich, które uzyskało pomoc i wsparcie Muzeum Wojska Polskiego. Zaczątkiem Muzeum były pamiątki po poległych zebrane przez Stowarzyszenie na wystawę zorganizowaną w 50 rocznicę ujawnienia zbrodni. Podczas przygotowań do tego wydarzenia udało się zgromadzić około 1500 przedmiotów związanych z pomordowanymi. Podczas prac ekshumacyjnych przeprowadzonych w 1991 roku na terenie Charkowa i Miednoje pozyskano dużą ilość przedmiotów odnalezionych w grobach śmierci. Wszystkie one po przeprowadzeniu wymaganych prac konserwatorskich trafiły do Muzeum Wojska Polskiego, a następnie zostały włączone do zasobów prezentowanych w Muzeum Katyńskim, które rozpoczęło działalność w 1993 roku. Początkowo ekspozycja Muzeum prezentowana była w Forcie "Czerniaków", ale stan techniczny tego obiektu wymusił utworzenie nowej siedziby. W ramach przeprowadzonego konkursu wyłoniono do realizacji projekt zespołu Brzozowski Grabowiecki Architekci, a autorem narracji plastycznej został Jerzy Kalina. W międzyczasie przeprowadzano kolejne prace ekshumacyjne zarówno we wspomnianych już lokalizacjach jak i w Katyniu. Ostatecznie otwarcie nowej siedziby na terenie Cytadeli Warszawskiej nastąpiło we wrześniu 2015 roku, a na prezentowanej w niej ekspozycji zobaczyć można przeszło 18 tys przedmiotów na które składają się zarówno przedmioty osobiste wydobyte z grobów, ale również archiwalia, dokumenty, fotografie i przedmioty przekazane przez żyjących członków rodzin osób zamordowanych.
Wizyta w Muzeum Katyńskim to bardzo silne emocjonalnie przeżycie. Ma na to wpływ nie tylko sama tematyka, której poświęcone jest to miejsce, ale również sposób prezentacji. Już samo przejście przez lasek, przed drzwiami Muzeum, przypomniało mi moje wspomnienia z odwiedzin na cmentarzu w Miednoje. Tuż obok rampa i wagony ... Następnie korytarz prowadzący na pierwszy poziom ekspozycji pokonywany w towarzystwie cieni osób ubranych jakby w żołnierskie mundury. A dalej zanurzenie się w samej wystawie na której ogromne wrażenie robią tzw. "relikwiarze", czyli ściany ekspozycyjne podzielone na niewielkie sześciany, w których każdy wydobyty z grobów przedmiot pokazywany jest oddzielnie. Bez komentarza i opisu. Bo tutaj jest to zbędne. I nawet głos z audioprzewodnika udostępnianego zwiedzającym zwraca uwagę tylko na nieliczne przedmioty, pozostawiając całą resztę do indywidualnego oglądania w ciszy.
To wyjątkowe i specyficzne Muzeum jest ważnym elementem naszej tożsamości historycznej, a jednocześnie miejscem w którym kolejne pokolenia tzw. rodzin katyńskich, mogą godnie czcić pamięć tych, dla których Rosja stała się ostatecznym miejscem pobytu.
Po przeczytaniu opisu, pamiętam jakie wrażenie na mnie zrobiło ciemne, strome wejście w dół, w towarzystwie rozmazanych cieni żołnierzy. Dla mnie ten moment był bardzo przerażający i smutny.
OdpowiedzUsuńMuzeum Katyńskie jest wstrząsające, wzruszające, stanowiące niezwykłe miejsce zadumy i żalu.
Uzupełnię tylko, że Muzeum to jest laureatem wielu nagród oraz znalazło się w ścisłym finale nagrody Miesa van der Rohe. Budynek muzealny został uznany za jeden z pięciu najpiękniejszych, nowych budynków w Europie.
Piękne zdjęcia i opis.
Pięknie dziękuję za kolejny komentarz, uzupełniający mój opis tego miejsca o dodatkowe ciekawostki. Dziękuję również za podzielenie się własnymi odczuciami z odwiedzin w Muzeum.
Usuń