Poprzez średniowieczny Sandomierz prowadziło kilka szlaków handlowych. Miasto posiadało również przywilej składu. Coraz bogatsi mieszczanie potrzebowali miejsca na magazynowanie towarów, lecz ograniczona powierzchnia miasta zamkniętego murami miejskimi nie pozwalała na budowanie składowisk naziemnych. Szczęściem dla ówczesnych mieszkańców było to, że Sandomierz powstał na miękkich lessowych skałach. Dlatego już w XIII, a później w XIV wieku pod miastem postał cały system piwnic z czasem zmieniający się w istny labirynt. Służył on nie tylko do przechowywania dóbr handlowych (wina, śledzi i soli), ale także jako miejsce ukrycia w momencie zagrożeń. Część z nich prowadziła nawet 15 metrów w głąb. Jak legenda mówi, w jednej z nich zasypana jest Helena Krępianka wraz z tatarami, którzy chcieli obrabować Sandomierz. Kiedy nastąpił upadek handlu wiele z piwnic zasypano, a wiele porzucono nieużywane.
W 1963 roku do kiosku na sandomierskiej starówce podszedł klient i poprosił o gazetę. Kiedy kioskarz odwrócił się, aby ją podać i wydać resztę, klienta nie było. Zapadł się pod ziemię. Dosłownie! Wpadł dziewięć metrów w głąb, a kiosk zawisł w połowie nad przepaścią. Na szczęście nic nikomu się nie stało, ale nie chcę sobie wyobrażać, co czuł klient w tym momencie. W 1964 dla ratowania zabytków do Sandomierza przyjechała ekipa naukowców z Akademii Górniczo-Hutniczej z Krakowa. Okazało się, że piwnice stały się ogromnym zagrożeniem dla całego zabytkowego miasta, dlatego tuż za nimi przyjechali również górnicy z Bytomia. Zaczęło się ratowanie Starówki. W wyniku przeprowadzonych prac większość komór zasypano, lecz część najciekawszych fragmentów tego średniowiecznego miasta pod miastem zachowano. Dzięki temu w 1977 roku uruchomiono Podziemną Trasę Turystyczną o długości 470 metrów. Wiedzie ona poprzez 34 połączone ze sobą pomieszczenia znajdujące się na głębokości od 4 do 12 metrów. Zwiedzanie rozpoczyna się na dziedzińcu Kamienicy Oleśnickich, a kończy wyjściem pod Ratuszem. Na trasie zwiedzania wysłuchamy wspomnianej już przeze mnie legendy, zobaczymy topór katowski i inne narzędzia tortur, obejrzymy ceramikę ćmielowską i pamiątki po pracach ratunkowych prowadzonych przez górników, ale przede wszystkim poznamy historię tego miejsca. Zwiedzanie odbywa się w grupach pod opieką przewodnika. Wejście możliwe jest o godzinie wyznaczonej przez obsługę Trasy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz